Составьте стих про 2-ю мировую на , у меня стихи ну никак не получаются. калi

Шчыры дзякуй занадта дорага даляся перамога, занадта мала вас вярнулася с вайны. ніколі не забудзе той былога, хто зведаў кошт жыцця і цішыні.    кідаліся пад грузны танк з гранатаю, гарачым сэрцам закрывалі кулемёт. зямля сырая маладых салодка спяць ужо не першы год. растуць над могілкамі гонкі бярозы, ляцяць буслы, спяваюць жаўрукі, маланкі ззяюць, і трашчаць бярозы,  і туманы гуляюць ля ракі. ды не падняцца ім ужо ніколі, не ўзяць на рукі любае дзіця, не лётаць белым голубам на волі, не зведаць чар зямнога пачуцця. не дараваў ім лёс такіх спакусаў -  яны жыцця злажылі дзеля нас.  вам шчыры дзякуй, хлапчукі бязвусыя! мы дажывём і дапяём за                                                                 клімашэвіч сняжана 

Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (ф. багушэвіч) бяссмертнае слова , ты роднае слова ! ты крыўды, няпраўды змагло (я.купала). жывое ў вяках беларускае слова — народа душа і народа хвала. цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, а нам жа ты — матчынай мовай была ( а .бачыла) . магутнае слова, ты, роднае слова! са мной ты на яве і ў сне (я.купала). як ты дорага мне, мая родная мова! мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (н.гілевіч). на беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (м.гамолка). «калі ласка! » - нашей роднай мовы шчырыя і ветлівые словы (п. броўка) слова - радасць, слова - чары (я. колас) (из слова – радасць , слова чары , вобраз – вечна юных вёсен , ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары, ты глядзіш праз неба просінь. лашчыш слых мой, слова-ззянне , атуляеш сэрца ласкай, ноч і вечар, дзень, світанне абняло ты, слова-краска) - як гоман крынічны, як звон ручаёвы, як плёскат бязмежных блакітных азёр, тваё [беларусь] зазвінела свабоднае слова, хвалой узляцеўшы да сонца і зор (п.броўка). - імя кранае, свеціць, як бурштын, і, ўдзячны пералівістаму слову, зямное, крэўнае знаходжу ў тым, што вызначае корань і аснову (а.пысін). багата, родная ты мова, цябе стварыў і ўзнёс народ. а вобразы якія ў словах, а параўнанняў што за ў (п. броўка)хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. хто забыў сваю мову - усё згубіў. (ул. караткевіч) родная мова у марах, у песнях, у снах. мае ў ёй кожнае слова свой колер, і смак, і пах. зліваюцца гукі ў словы і ў рэчышчы роднай мовы, як рэкі ў мора, цякуць. ( а. грачанікаў)мова, пявучая родная мова, ты - уладарка нявызнаных скарбаў. столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў мае ў сабе тваё кожнае (а. зарыцкі)

цытатная характарыстыка кручкова: "я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць""тут, брат, нам харошае жніво! ""я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу""харашо! для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя""я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? служба - не дружба. законы, міленькія, законы! "цытатная характарыстыка пісульніка: "пісулькін важна садзіцца, вымае корак з чарнільніцы, разбірае паперы і іншыя падае станавому""харашо быць пісьмавадзіцелем у разумнага чалавека"