Cачыненне на тэму" што мы можам зрабиць для развицця нацыянальнай культуры"

каб напісаць сачыненне пра тое, як можна развіваць сваю нацыянальную культуру, трэба спачатку напісаць прыкладны план. у прыватнасці, пачаць з таго, што, каб быць сумленным чалавекам, які неабыякава ставіцца да культуры краіны, у якой ён нарадзіўся, трэба многа чытаць, даведвацца пра гісторыю краіны, цікавіцца, ці ёсць якія-небудзь ініцыятывы, у межах якіх можна захаваць гістарычную спадчыну роднай краіны.

а далей трэба просто развіваць гэту думку.

Яжыву ў слоніме з самага нараджэння і вельмі люблю гэты горад. слонім - адзін з самых старажытных гарадоў беларусі. ён быў заснаваны на пачатку адзінаццатага стагоддзя, а ў летапісе ўпершыню згадваецца ў 1252 годзе. за доўгія гады свайго існавання горад неаднаразова разбураўся ў выніку варожых нашэсцяў, але кожны раз ўздымаўся з попелу і руін. сёння слонім - раённы цэнтр гродзенскай вобласці. гэта не вельмі вялікі горад: насельніцтва слоніма складае ўсяго каля 50 000 чалавек, а яго плошча - 46 квадратных кіламетраў. нягледзячы на ​​невялікія памеры горада, тут ёсць чым палюбавацца. у сярэдзіне мінулага стагоддзя на ўскрайку слоніма быў знойдзены слонімскі ідал, які цяпер захоўваецца ў слонімскім краязнаўчым музеі. для аматараў архітэктуры ў горадзе ёсць праваслаўны сабор і каталіцкі храм. у дзесяці кіламетрах ад слоніма знаходзіцца найвядомы жыровіцкі праваслаўны манастыр. для тых, хто захапляецца спортам, у горадзе пабудаваныя тры стадыёны. тут таксама ёсць свой футбольны клуб, які называецца "слонім". у слонімскім раёне нарадзіўся вядомы беларускі спартсмен-лёгкаатлет іван ціхан. аматары прыроды могуць выехаць з горада і наведаць слонімскі раён, сорак працэнтаў якога занятыя лясамі. там можна збіраць грыбы і ягады. па тэрыторыі раёна працякаюць рэкі шчара і іса, на скрыжаванні якіх і ўзнік горад слонім. у гэтых рэках водзіцца шмат рыбы, якую можна лавіць. увогуле, у нашым цудоўным  горадзе  забавы знойдуцца на любы густ.  калі вы яшчэ ніколі не былі ў слоніме, то абавязкова прыязджайце - не пашкадуеце.

Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. аповяд прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі . на самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . сваімі паводзінамі лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . нават калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі за свае паводзіны , колькі за сам факт , што тэкля яго мама . ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здзівіла  , колькі прымусіла задумацца