Сочинение чалавеку патрэбна не слава

сёння шмат людзей робяць так, як іншыя. мы пастаянна бяжым за модай, нават апранаемся так, як подабаецца іншым, а не нам. а навошта? на гэта пытанне проста адказаць: усе мы залежым адно ад аднаго, залежым ад чужых меркаванняй і поглядайў нам усім патрэбна быць падобным адзін на аднаго. ніводны чалавек не можа існаваць без гэтага. усе мы аднолькава чапляемся за іншых і жадаем, каб нас заўважылі. але ці можам мы назваць гэта славай? думаю, што не. я лічу, што слава  — гэта такія адносіны паміж людзьмі, дзе адзін чалавек падае прыклад іншым. многія гэтага, але гэта зусім нам не патрэбна. сёння ўсе мы можам жыць сваім жыццем, нягледзячы на погляды іншых. мне здаецца, што так і трэба жыць. у кожнага толькі адно жыцце, і яго трэба пражыць так, як падабаецца менавіта табе. чалавеку патрэбна не слава, чалавеку патрэбна свабода ад меркаванняў іншых. толькі тады мы пачнем жыць сапраўдным жыццём.

Правапіс спалучэнняў галосных у запазычаных словах 1) у якім радзе на месцы ўсіх пропускаў пішацца я? а) пі_нер, ажы_таж, ары_нтацыя, бі_логія б) патры_тычны, рацы_налізатарскі, і_рархія, біблі_тэка в) перы_дычны, гелі_троп, акцы_нер, ды_пазон г) _таган, пі_ніст, клі_нтура, пл_яда адказ: в. 2) у якім радзе ў абодвух словах на месце пропускаў пішацца о? а) і_н, і_сіф б) і_нізацыя, лі_н в) аксі_ма, і_нны г) рады_ла, рацы_н адказ: а. правапіс устаўных галосных, прыстаўных і ўстаўных зычных 1) у словах якога радка можа пісацца як прыстаўная і, так і прыстаўная а?   а) _мгла, _ржа б) _мшара, _ржаны в) _мчаць, _ржаць г) _лгун, _льдзіна адказ: б. 2) у якім радзе ва ўсіх словах патрэбна пісаць прыстаўную зычную?   а) _усны, _уда, _ордэн б) _офіс, _ока, _обад в) _акол, _пера, _учань г) _охра, _оцат, _ольха адказ: г. правапіс у/ў 1) у якім радку на месце ўсіх пропускаў пішацца ў? а) гэты _дар, зно_ку, каля _рны б) фа_на, ка_чук, ра_нд в) тра_р, шо_к, любо_ г) ка_бой, фра_, да _сяслава адказ: б. 2) у якім слове на месце пропуска пішацца у?   а) ма_зер б) а_дыенцыя в) са_на г) ток-шо_ адказ: г.

Вось і настала доўгачаканая вясна. колькі радасці яна нясе з сабой. па зямлі пабеглі звонкія раўчукі. спачатку іх было мала, але з кожным днём яны ўсё часцей і часцей прарэзалі лёд сваімі струменьчыкамі. птушкі прылятаюць, песні пачынаюць спяваць. а мы з хлопцамі птушкам , будуем ім шпакоўні, для іх хаткі, каб было ім ўтульна. усё прыходзіць у рух: мітусяцца на галінках птушкі, весела, хутка снег і лядзяшы растаюць. з дахаў капае вада. снег яшчэ хаваецца ў цёмных кутах, не хоча зразумець, што з кожнай гадзінай гурбы становяцца менш, не схавацца ім ад цёплага, доўгачаканага сонейка.дні становяцца даўжэй і святлей. радуюцца надыходзячай вясны і людзі. на тварах ўсё часцей з'яўляюцца ўсмешкі. больш за ўсё радуюцца вясне хлопцы.можна зняць цяжкія футры, надзець гумовыя боты і весела хадзіць па лужынах, пускаць караблікі. неўзабаве з-пад зямлі выглянуць першыя нясмелыя зялёныя травінкі, набрынялыя ныркі на дрэвах лопнуць, і з'явяцца дзівосныя зялёныя лісточкі. на змену беламу і шэраму прыходзяць зялёны і блакітны колеры. нават як то нам вясной ўсім становіцца весялей і прыемней на душы.