Слегендой о любом населенном пункте беларуси. или озере или деревне. на беларус азыке. надо на бел лит. 3 класс. !

Была ў слуцкім павеце адна вёсачка на сто жыхароў.  нічым яна не вылучалася сярод тысяч такіх жа вёсачак нашай радзімы. і была недалёка ад яе сядзіба панская. у пана была дачка любімая. прыгажуня, разумніца, усё яе любілі. любіла паненка нашу вёсачку і часта там бывала. магчыма, каханы ў яе там жыў, хто ведае. аднойчы паненка сур'ёзна захварэла. лекары толькі разводзілі рукамі і не маглі нічога зрабіць. калі паненка адчула, што хутка памрэ, папрасілася яна ў бацькі схадзіць у вёску. бацька, вядома ж, дазволіў. хоць ісці было недалёка, але з-за хваробы паненка хутка стамілася. ўбачыла яна пасярод лугу крынічку і села каля яе адпачыць. памылася, папіла вады сцюдзёнай - адразу лепей стала. вярнулася яна пасля прагулкі дадому, а на раніцу прачнулася зусім  здаровай. сталі яе распытваць - яна і распавяла пра крыніцу. пайшлі чуткі сярод людзей, што каля вёскі гэтай ёсць крынічка з жывой вадой (жывіцай па-іншаму). сталі людзі ездзіць сюды з усяго павета. стала расці вёска, ажываць. назвалі яе зажывіцы, бо ўваскрэсла яна дзякуючы таму, што сюды за жывіцай ездзілі. вёска гэта зараз знаходзіцца ў салігорскім раёне і называецца зажэвічы. шкада толькі, што крынічкі даўно ўжо няма, нават сцежкі людскія да яе зараслі.

Н.с. (хто? што? ) салаўі, мінчане, ваўкі, звёны, азёры, плечы, прозвішчы, вокны, акенцы, сузор'і р.с. (каго? чаго? ) салаўёў, мінчан, ваўкоў, звёнаў, азёр, плеч, прозвішчаў, акон, акенцаў, сузор'яў д.с. (каму? чаму? ) салаўям, мінчанам, ваўкам, звёнам, азёрам, плячам, прозвішчам, вокнам, акенцам, сузор'ям в.с. (каго? што? ) салаўёў, мінчан, ваўкоў, звёны, азёры, плечы, прозвішчы, вокны, акенцы, сузор'і т.с. (кім? чым? ) салаўямі, мінчанамі, ваўкамі, звёнамі, азёрамі, плячамі, прозвішчамі, вокнамі, акенцамі, сузор'ямі м.с. (аб кім? аб чым? ) аб салаўях, аб мінчанах, аб ваўках, аб звёнах, аб азёрах, аб плячах, аб прозвішчах, аб вокнах, аб акенцах, аб сузор'ях

старшина карпенко – один из шести человек, оставленных защищать отступление батальона в первые часы войны. все они ведут себя по-разному. карпенко – командир группы. он сразу же распределил между членами группы чёткие обязанности и роли. карпенко - из простой деревенской семьи, и до войны с немцами он был заместителем директора льнозавода. но эта война для него не первая. раньше ему уже пришлось воевать с финнами. с этой войны он пришёл с наградой. в нем чувствуется опытный воин. карпенко - настоящий командир, и это видит вся его группа. на него можно положиться, он не подведет. он мало думает о себе, больше – о своих товарищах. василь быков описывает его, как «уверенного в себе, властного командира». но в то же время, у старшины - самые простые, невоенные мечты. в повести есть сцена, когда карпенко засыпает, и ему видится во сне отец и трое его братьев. у него есть жена, молоденькая учительница катя. когда началась война, они ждали появления на свет первенца. в окопах, карпенко думает о ней, о том, какой будет жизнь, когда война закончится. он оптимист, и до конца будет оставаться сильным, уверенным в победе.

сила духа старшины карпенко проявляется особенно после того, как его смертельно ранили. настоящий солдат, он не перестает отдавать команды, даже когда его собственная смерть смотрит ему в глаза. он умирает, но не сдается. и остается одним из многочисленных героев, которые погибли в первые дни войны, выполняя до конца свою обязанность перед родиной.