Сеу стары на паваленую бурай сасну. у версе над галавой трэснула галинка. падкрэслице у их дзейник и выказник.

Ці патрэбна ўвогуле новым пакаленням культура прамовы? Некаторыя маладыя людзі сцвярджаюць, што класічнага рускай мовы для мо- лодёжи не існуе, што не трэба прытрымлівацца літаратурным нормам. Шэраг даследаванняў, праведзеных навукоўцамі-філолагамі, касающихея аналізу тэкстаў сучаснай літаратуры і мовы СМІ, дазваляе зрабіць выснову аб тым, як моцна ўплыў на моладзь жаргон лексікі. Ці трэба ў гэтых умовах захоўваць класічны рускую мову? Што гэта-гульня або пэўная тэндэнцыя, якую варта прымаць сур'ёзна? У сваім асяроддзі вы, магчыма, маеце зносіны на слэнгу, але калі пры- хадзіце ў клас, у тэатр, крама, вы кажаце на тым самым рускай літаратурнай мове, якому вас вучаць у школе. І калі вы пойдзеце на працу або будзеце паступаць у ВНУ, або паедзеце раптам горад. за- хочаце прачытаць кнігу, поемотреть фільм, -Вам патрэбен будзе імёнаў- але той нарматыўны мова, які ўяўляецца такім сумным і патрабавальным вывучэння. Згодна вы з тым, што воепитывать моўную культуру необхо- димо з дзяцінства? Ці можна ў дзіцячых перадачах, фільмах, мультфиль- мах дапускаць, каб іх героі гаварылі няправільна?

Барока (ад італ.: barocco — няправільны, дзіўны) — вядучы кірунак у еўрапейскім, у т. л. беларускім мастацтве і архітэктуры з апошняй трэці XVI ст. і амаль да канца XVIII ст. Адметныя рысы барока — урачыстасць, кантрастнасць, ускладненасць форм, параднасць, пышны дэкор. Стыль эпохі Контррэфармацыі.[1]

Першапачаткова тэрмін «барока» меў негатыўны сэнс, бо сваёй відавочнай пышнасцю і вычварнасцю супрацьпастаўляўся гармоніі Рэнесансу. Галоўным фактарам узнікнення стылю барока з'яўляецца каталіцкая контррэфармацыя, якая з дапамогай новага мастацтва імкнулася абвергнуць ідэі гуманізму рэнесансу, барока быў прызваны праслаўляць і прапагандаваць моц улады, знаці і царквы, што, у пэўнай ступені, спарадзілі рэфармацыйны рух ва ўсёй Еўропе. Але разам з тым барока выразіў прагрэсіўныя ідэі аб складанасці светабудовы, бясконцасці і мнагастайнасці сусвету, яго зменлівасці. Мастацтва барока пачало адлюстроўваць дуалістычную прыроду чалавека, барацьбу ў ім нябеснага і зямнога пачаткаў, чалавек пачаў успрымацца як частка сусвету, як складаная асоба, перажываючая ўнутраныя канфлікты.

У мастацтве стыль барока адметны рытмічнасцю і каларыстычным адзінствам кампазіцый, пышнасцю форм, спалучэннем ідэалізацыі вобразаў з нечаканымі кампазіцыйнымі і аптычнымі эфектамі, рэальнасці — з фантазіяй, рэлігійнай сціпласці — з падкрэсленай чутнасцю. Асабліва адрознівае барока ад іншых стыляў багацце дэталей, часта яркай паліхроміі, менш рэалістычныя твары суб'ектаў, і агульнае уражанне пабожнасці, якое і было адной з мэтаў гэтага мастацтва.

Пачынальнікамі традыцыі барока ў жывапісе лічаць двух выдатных італьянскіх мастакоў — Караваджа і Анібале Карачы, якія стварылі найбольш значныя працы ў канцы XVI ст. — пачатку XVII ст.