Напишице саченение апавяданне про какойнибудь случай из своей жизни

Некаторыя людзі думаюць, што няма ніякіх цудаў і загадак у іх паўсядзённым жыцці. я думаў гэтак жа, як жа, пакуль што-то асаблівае не здарылася са мной. мінулым летам я паехаў у вёску, дзе жывуць мае бабуля і дзядуля. у пачатку майго адпачынку нічога дзіўнага не адбылося. я зрабіў шмат новых сяброў там, з кім я правёў шмат часу хадзіць пікнікоў і гуляць у футбол. але ў адзін выдатны дзень я і мае сябры пайшлі ў лес, каб нарваць ягад і грыбоў. мы былі шчаслівыя, каб хадзіць і размаўляць адзін з адным. мы таксама мелі выдатным ідэя зрабіць вогнішча і перакусіць. усё было гатова вельмі хутка - мы зрабілі вогнішча і смажаныя бульба і іншыя vegetables.it было вельмі смешна, мы смяяліся вельмі гучна і плакаў. я не , колькі часу мы правялі там, пакуль мы не звярнуў увагі на раптам насталай цішыні прыроды. усё адразу стала цёмна, як у глыбокай ночы (мы ведалі, што гэта было рана вечарам), і мы не маглі чуць гукі птушак і жывёл. мы былі напалоханыя, каб рухацца ці казаць. вогнішча ярка свяціла ў цемры і было шмат цені вакол нас. можа быць, я што-то адчуў ўнутры мяне, але я зрабіў апраўданне ў лес і пачалі запавольвацца, агонь ўніз. мае сябры і мне. праз некаторы час сонечнае святло палегчаны лес, і мы паспяшаліся вярнуцца дадому. гэта было сапраўды страшна нават казаць пра гэта, але мае сябры, і я вырашыў не ісці ў лес больш у адзіночку і шумець там. таму што мы павінны паважаць прыроду і клапаціцца пра яго.

Ядумаю, что бядуля мае рацыю. я поўнасцю з ім згодна. для кожнага шчасце свае.. хтосьці знаходзіць яго ў каханні, хтосьці ў сям'і, у сябрах. некаторыя ўвогуле радуюцца ўсяму навокал : кожнаму праменьчыку сонца, кожнаму каменьчыку на дарозе.    так, грошы зараз патрэбны ўсім, але матэрыяльнае багацце ніколі нікому не прыносіла і не прынясе шчасця. таму ніколі не трэба на ім зацыклівацца. грошы прыходзяць і знікаюць, але ёсць і скарб духоўны, які нас точна не пакіне. увогуле, усе лепшае мы палучаем дарма: ласкавае слова ад матулі, абдымкі любімага чалавека, усмешку сябра.  шчасце не ў золаце, сябры. 

                                                                  творца кнігі - аўтар, творца яе лёсу - народ.                                                                                                                           віктар гюго тэлебачэнне і камп'ютар вашлі ў наша жыццё вельмі трывала. мы карыстуемся імі кожны дзень і не ўяўляем наша жыццё без гэтых цудаў тэхнікі. тэлебачэнне нам пазбавіцца ад нуды, а камп'ютар дае нам магчымасць увайсці ў міравую павуціну - інтэрнэт. але кніга заўсёды чалавеку, яна давала яму савет ў складаную хвіліну, таксама правесці час добра, без нуды. ці патрэбна кніга ў век тэлебачання і камп'ютара? кожны адкажа на гэтае пытанне  па-рознаму, але камп'ютары, тэлевізары - гэта тэхніка, яна ў любы момант можа зламацца, а кніга заўсёды будзе побач.