Нужно найти завязку текста анатолия кудравца (цітаўкі)

Праз пяць гадоў я зноў наведаў вусце, прытулак дум, абраны мой куток, дзе высіцца вусцянскі мой грудок і вецер лёгенька гайдаецца на кусце. іду на груд павольнаю ступою. сумотна мне, бо я цяпер адзін, мне шмат чаго прыходзіць на ўспамін, і нікну я паныла галавою. грудок усё ж такі, як быў, прыветны, гваздзічка белая, чабор на ім, ды ўжо гляджу я другім, як дуб стары, астаўшыся бяздзетным. стаю, маўчу, мясціны , — змяніліся, і трудна іх пазнаць. дубоў маіх паменшылася раць, як і людзей у родным нашым краі. бязлюддзе, ціш. высокаю травою вусцянскія сялібы зараслі. бярэзнічак заняўся на зямлі, атульвае разложыстую хвою. дарожкі той, што бегла к , няма нідзе  — згубілася ў траве, у памяці ж маёй яна жыве, як шмат з таго, што знікла на палянцы. і тых, з кім я так блізка быў знаёмы, ужо няма: хто выселіўся сам к апошнім тым на свеце рубяжам, дзе крыж стаіць журботна-нерухомы; другіх вайна ў далёкі свет пагнала, і многа іх не вернецца назад; а трэціх вынішчыў, пабіў фашысцкі кат, і родная зямля іх не прыбрала. і ўсё мне тут, дзе вокам я ні кіну, нагадвае аб жорсткасцях вайны. знявечаны лясы, а параснік буйны жыве і тчэ спрадвечную тканіну. ідзе жыццё, буяюць яго сілы, — хай паспрабуе хто суняць яго, спыніць. снуе жыццё за ніццю сваю ніць, і моцныя для ўзлёту яго крылы. я   — загояцца ўсе раны: з край паўстане, расцвіце ва ўсёй сваёй красе і паўнаце, — наш верны шлях, ён з праўдай павянчаны. і толькі мне адно сягоння горка: няма таго, з кім думкі я дзяліў, з кім тут стаяў, з кім я шчаслівы быў, — пагасла ты, яснюсенькая зорка.

Галоўным героем аповесці “сірочы хлеб” з’яўляецца данік малец. хлопчык у хуткім часе застаецца сіратой.аднак яму пашанцавала сустрэцца з вельмі выдатным чалавекам міколам кужалевічам.мікола быў намнога старэйшы за даніка, аднак данік лічыў кужалевіча сваім лепшым сябрам.кужалевіч абараняў даніка ад ворагаў палуянчыкаў. таксама мікола адкрыў хлопчыку свет друкаванага беларускага слова, абудзіў у даніку нацыянальную годнасць.адным словам, мікола стаў настаўнікам юнака.мікола кужалевіч распаведаў даніку пра творчасць народнага пісьменніка беларусі янкі купалы. прыпадаў хлопчыку заняткі беларускай мовы.даніку падабаўся яго настаўнік, бо з ім заўсёды было прыемна гутарыць на любыя тэмы і на любое пытаннем даніка, мікола заўсёды находзіў адказ. мікола кужалевіч адносіцца да той катэгорыі людзей, якія людзям дабра і уносяць вялікі уклад у развіццё краіны і роднай мовы. іменна кужалевіч дапамог сіраце сфарміравацца у жыцці. ён заўважыў адароннасць даніка і вельмі дапамог яму. разам з данікам мікола іскаў жыццёвую праўду, раіўся, адстаіваў свой погляд і усё жыццё жыў дзеля другіх.