Тэзiс доказ вывад да пасловiцы усякая птушка свае гняздо баронiць

Яна яго баронить каб на яго ни прылятели другия птушки 

Белыя валокны
Сцелюцца над долам.
Не спяваюць птушкі,
Сціхнуў лесу шолам.

Сцелюцца валокны,
Тчэцца павуціна —
Блізка, блізка восень,
Смутная часіна!

Зажурыцца неба,
Схованае ў хмары,
і агорнуць сэрца
Нейкі жаль і мары.

Замірае лета,
Заціхаюць далі,
Сірацее рэчка,
Халадзеюць хвалі.

Стомленасць, знямеласць...
Тояць думку боры...
Шш! што та за гукі
Чуюцца ў прасторы?

Жаласна-прыгожа
Льюцца ў небе гукі,
Слухаюць лясы іх,
Луг, балота, лукі.

У бязмежным небе
Роўненькім шнурочкам
Жураўлі на вырай
Мкнуцца над лясочкам.

Меншыцца шнурочак,
У паднеб'і тае,
Вось ледзь-ледзь чарнее,
Міг — і прападае.

і стаіш ты, смутны,
Доўга пазіраеш,
Як бы нешта страціў,
А што — сам не знаеш.

Так у час расстання
З тым, хто сэрцу любы,
Адчуваеш смутак
Цяжкай страты-згубы

і глядзіш маўкліва
На дарожку тую,
Што нясе ўдалечу
Душу дарагую.

Якуб Колас.

Я люблю вясну, таму што ў гэты час становіцца неяк весялей на душы. Я сяджу на ўроку і радуюся сонцу, якое свеціць ярка і цёпла. Калі я іду са школы, мне сустракаюцца ўсмешлівыя людзі-напэўна яны таксама рады вясне.

Мне здаецца, што здарыцца нешта новае і незвычайнае.

Больш за ўсё мне падабаецца назіраць як змяняецца прырода. Паэты часта у вершы апісваюць гэты час. З першых дзён сакавіка вакол пачынаюць адбывацца дзіўныя рэчы: здаецца, што хтосьці ўключыў вялікую лямпу. Снег растае незаўважна-днём ён яшчэ ляжаў каля пад'езда, а раніцай яго ўжо няма. Толькі ў парку пад дрэвамі ён растае даўжэй. Варта некалькі дзён пагрэць сонейка, як расліны пачынаюць ажываць. На шэрых непрывабных дрэвах з'яўляюцца ныркі, а газоны пакрываюцца ультра яркай зялёнай траўкай.

Па небе плывуць аблокі. Калі легчы на зямлю і назіраць за імі, то можна выдатна павесяліцца. Спачатку конікі ўсякія здадуцца, потым горы высокія, можна нават свой партрэт ўбачыць.

З пачаткам вясны разумееш, што сапраўды спяваюць птушкі. Здаецца, што нават вераб'і цвыркаюць ня як звычайна, а весела і з пералівамі.

Але самы любімы вясновы месяц-май. Не толькі таму, што заканчваюцца заняткі ў школе. Я люблю Свята 9 мая: на вуліцах шмат людзей, дарослых і дзяцей, гуляе музыка, а ўвечары салют прыгожы і яркі настолькі, што дух захоплівае. Ветэраны ходзяць у ваеннай форме з ордэнамі на грудзях. Яны такія старэнькія.

На ваенны парад збіраецца напэўна ўвесь горад. Мяне зайздрасць і гонар распірае, калі па плошчы крочаць роўныя шэрагі салдат, едзе ваенная тэхніка.

У апошнія гады ў траўні ўжо стаіць спякота, таму сядзець у класе ўсё цяжэй і цяжэй. Пасля заняткаў мы з сябрамі ідзем у парк. Там ужо на ўсю моц растуць кветачкі, трава густая і мяккая, а дрэвы шамацяць зялёнымі лісточкамі. Пахі стаяць такія, што галава кругам ідзе.

Калі доўга сядзець пад сонцам, то можна нават загарэць.

За горадам прырода ўжо жыве поўным жыццём. На беразе ракі сядзяць рыбакі, на дачах корпаюцца людзі, стукаюць малаткі – будоўля ў разгары.

Ў