Просклонять соня маша. и. соня миша

Н.с. соня Маша, соня Міша
Р.с. соні Машы, соні Мішы
Д.с. соні Машы, соню Мішу
В.с. соню Машу, соню Мішу
Т.с. соняй Машай, сонем Мішам
М.с. аб соні Машы, аб соню Мішу

Лирика подразделяется на произведения разных видов, жанров. Основные лирические жанры - элегия, стансы, эпиграмма, сонет, эпитафия, песня, гимн, ода, романс. Элегия- это жанр лирической поэзии, где грустные чувства, мысли, размышления автора переданы в стихотворной форме. Эпиграмма - небольшое сатирическое стихотворение. Сонет - лирическое стихотворение, состоящее из четырнадцати строк, разделенных на два четверостишия (катрена) и два трехстишия (терцена). Эпитафия - надгробная надпись в стихотворной форме. Песня - жанр письменной поэзии, выражающий определенное идейно-эмоциональное отношение, созданный для дальнейших музыкальных обработок. Гимн - это торжественная песнь, обозначающая государственное единство. Ода - это тоже торжественное, прославляющее произведение.

Готово!
"У мінулым, калі сяляне вялі натуральную гаспадарку, з-за войнаў ды неўраджаеў здараліся так званыя галодныя гады. Галодным год называўся тады, калі хлеба і гародніны не хапала да новага ўраджаю, нават калі хлеб пяклі напалову з мякінай, а галоўнымі вітаміннымі прадуктамі былі крапіва, шчаўе ды лебяда.«Адным з такіх галодных гадоў, — расказваў мой дзядзька, — быў 1921 год, калі наша тэрыторыя адышла да Польшчы. Тады ў нашай вёсцы часова па хатах размясцілі польскіх жаўнераў. Ім выдавалі сухі паёк — кансервы і хлеб.І вось аднойчы раніцай жаўнер, які жыў у маіх суседзяў, паснедаўшы, паклаў рэштку хлеба на паліцу і пачаў збірацца на службу. За ім з печы ўвесь час уважліва назіраў сямігадовы Юзік, сын гаспадароў. І так яму хацелася хлеба, што ён не вытрымаў і, не зводзячы вачэй з паліцы, дзе ляжаў хлеб, пачаў сваё жаданне агучваць, праўда, у выглядзе песні, мяркуючы, напэўна, што так паляк нічога не западозрыць.«Салдат пойдез на вуч-о-о-обу-у-у, а я хле-е-е-еба-а-а адрэ-э-эжу-у-у», — некалькі разоў праспяваў малы.Жаўнер, пачуўшы Юзікаву «песню», адшпіліў свой шырокі рэмень і, паказаўшы яго Юзіку, на чыстай беларускай мове, прыпраўленай парай «моцных» слоў, сказаў: «Я табе, сукін кот, адрэжу!»«Чэрствым, нячулым, — працягваў дзядзька, — аказаўся гэты салдат у адрозненне ад многіх нашых вяскоўцаў, якія ў галодныя гады дапамагалі адзін аднаму выжыць».Далучаюся да гэтых дзядзькавых слоў, бо памятаю, як мая бабуля заўсёды частавала чым-небудзь майго сябра Стасіка, калі ён прыходзіў да мяне пагуляць.А аднойчы ён прыйшоў, відаць, зусім галодны, бо, з’еўшы міску «забеленых» малаком клёцак, сказаў: «Якія смачныя клёцкі! Я такіх клёцак, здаецца, з’еў бы яшчэ мільён мільёнаў хатаў».Бабуля засмяялася і наліла яму яшчэ поўную міску гэтых клёцак.Вось яна якая, «галодная арыфметыка».Цікава, а колькі людзей можна было б накарміць мільёнам мільёнаў хатаў клёцак?А яшчэ бабуля расказвала, што адна маладая жанчына ў галодны год ніяк не магла навучыць малога сына маліцца.«Ойчэ на, ктуры…» — спраўна паўтараў ён услед за маці, але, як толькі даходзіў да «хлеба нашэго», далей справа не ішла. Малы плакаў і крычаў: «Мама, хачу хлеба!» Разам з ім пачынала плакаць і маці, бо дзе яго было ўзяць таго хлеба.І толькі калі пачалі пячы духмяны хлеб з жыта новага ўраджаю, хлопчык хутка вывучыў асноўную хрысціянскую малітву, у якой людзі на розных мовах просяць у Бога для сябе галоўнага — хлеба."