Апісанне фішара ў аповесці жураўліны крык

Мой любімы герой у апавяданні Васіля Быкава "Жураўліны крык" - гэта Барыс Фішар.
Ён не быў ваенным, ён быў вучоным. Але, нягледзячы на гэта, Фішар даказаў, што можа быць смелым, і, як і многія іншыя салдаты, аддаў сваё жыццё за абарону радзімы.
Фішар быў не надта малады, яму ўжо мінуў трэці дзесятак, і за ўсе пражытыя гады ні на адзін момант у яго не з’явілася сумненне ў спрадвечнай сіле мастацтва. Усё самае цудоўнае, самае вечнае бачыў ён у вышэйшым праяўленні чалавечага духу – у мастацтве. Ён гадаваўся ў Ленінградзе. У яго бацькі, старога доктара Фішара, была каштоўная бібліятэчка манаграфій пра вялікіх мастакоў свету, і першыя малюнкі, якія захапілі хлопчыка, былі рэпрадукцыі з альбомаў жывапісу і скульптуры. Барыс рос ціхім, не па гадах сур’ёзным хлопчыкам, неахвотна і рэдка спускаўся ў цесны захламлены двор, у якім заўжды было сцюдзёна і сыра, і часта падоўгу разглядаў малюнкі ў бацькавых кніжках.
Пасля ён сам з трапяткой нецярплівасцю ў сэрцы ўзяўся за пэндзаль і фарбы, маляваў тое, што бачыў з акна кватэры – дамы, вуліцы, коней, сабак. Людзі хвалілі, а хлопчыку хацелася плакаць ад прыкрасці, што ўсё так прыгожа было ва ўяўленні і дрэнна выходзіла на паперы. Наперакор людскім перакананням аб яго здольнасцях Барыс ведаў, што мастака з яго не выйдзе ніколі. Але канчаткова ўпэўніўся ў гэтым ён, відаць, позна, тады, калі ўжо ўся шчырая душа яго была без рэшты захоплена вялікай сілай мастацтва і хлопец ужо не мог існаваць без яго. 
I ён, не стаўшы мастаком, усё ж звязаў сваё жыццё з мастацтвам. Падросшы, вучыўся, чытаў, думаў, даследаваў сам і ў дваццаць пяць год абараніў дысертацыю на званне кандыдата мастацтвазнаўства.
Ён не дужа цікавіўся палітыкай, тым неспакойным, шматтурботным жыццём, што бурліла, плыло, абганяла яго. Вучонага мала краналі планы і падзеі надзённасці – змалку ён адасобіўся ад усяго, што не складала чароўнай прывабы мастацтва. З гэтай, відаць, прычыны ён не разумеў і не дужа цікавіўся братам – інжынерам-канструктарам самалётаў. З юнацтва яшчэ яны ўзаемна аддаліліся, сустракаліся рэдка і па духу былі адзін аднаму чужыя. Апошні раз яны з’ехаліся гады два назад на пахаванне бацькі і тады ж пару дзён правялі разам.
Апынуўшыся ў войску, Фішар адчуў сябе белай варонай, няўмекам, самым няўдалым з усіх у гэтай гаманлівай, асаблівай, ні на што вядомае яму не падобнай грамадзе разнастайных людзей. Ён ніяк не мог навучыцца хадзіць у нагу, хутка ўскакваць на пад’ёме, няўклюдна пад рогат таварышаў аддаваў чэсць, заняткі па штыкавому бою ўшчэнт знясільвалі яго. Спярша ён горка перажываў, балюча зносіў уціск крыклівых сяржантаў, каяўся за няўвагу да вайсковай справы ў інстытуце і думаў, што ён самы няздольны чалавек на зямлі. Пасля трохі асвойтаўся, трапіў на фронт, іншыя, большыя страхі і клопаты зацямнілі яго кволае інтэлігенцкае самалюбства. Ён быў чалавек удумлівы і разумеў, што гэта пакутна і марудна нараджаўся ў ім той, на каго ён менш за ўсё рыхтаваў сябе, – нараджаўся баец.
У канцы аповесці Фішар мужна памірае, забіўшы адзінага ў сваім жыцці ворага.

Як сустракаць гасцей

Для стварэння ў гасцей добрага настрою, трэба ветліва і ветліва сустрэць іх.
Запрашаючы гасцей на сняданак, абед, вячэра ці чай, варта дамовіцца за некалькі дзён, каб госці загадзя маглі падрыхтавацца да сустрэчы.
Калі па якім то прычынах адзін з за не можа прыйсці, ён абавязаны паведаміць пра гэта гаспадароў загадзя. Пры гэтым ён зусім не абавязаны падрабязна тлумачыцца, а гаспадарам лепш не высвятляць з настойлівасцю прычыну адмовы.
Прыходзіць у госці трэба сапраўды ў паказаны час, у лепш раней на 5-10 мін. Спазненне ва ўсе часы лічылася дурным тонам. І ўжо зусім непрыстойна, калі спазняецца сам гаспадар.
Спазняўся госця можна чакаць не больш за 10 хвілін і запрашаць ўсіх да стала.
Калі госці ўжо сядзяць за сталом, спазніўся павінен падысці да гаспадароў і папрасіць прабачэння. Гаспадары пры гэтым не ўстаюць са сваіх месцаў і не высвятляюць прычыну затрымкі госця.
Сустракаюць гасцей, як правіла, гаспадар з гаспадыняй або адзін з іх.
Калі ў госці прыходзяць муж з жонкай, то першай вітаецца з гаспадарамі жонка. Калі за шмат гасцей, не абавязкова знаёміць усіх адзін з адным: дастаткова прадставіць усім які ўвайшоў, назваўшы яго імя, імя па бацьку і прозвішча. Можна згадаць пры гэтым "мая сястра", "мая сяброўка".
У сваю чаргу зноў прыйшоў не абавязкова вітацца з кожным за руку. Дастаткова зрабіць усім агульны ківок галавой.
Калі гасцей сабралася ўжо больш за палову, можна прапанаваць ім астуджаныя сокі. У гэты час госці могуць у больш свабоднай абстаноўцы пагутарыць, бліжэй пазнаёміцца адзін з адным.
Пры знаёмстве першымі працягваем руку женщина.Если ж яна не працягне рукі, не трэба прымушаць яе да гэтага.
Чакаючы запрашэння да стала, мужчыны, за выключэннем пажылых, як правіла, стаяць, а жанчыны могуць сядзець.
Калі збяруцца ўсе госці, гаспадыня ці гаспадар запрашае іх да стала.

      Приход гостей,это всегда радостное и волнительное событие.Встретить их следует подобающим образом.Издавна принято встречать гостей,накрывая стол.

       Во-первых,позаботьтесь, чтобы вашим гостям было уютно и удобно в вашем доме. Подумайте,где лучше всего поставить обеденный стол, как установить диван и кресла. Ведь не все время вы проведете за столом. Кто-то захочет потанцевать, а кому-то потребуется место для беседы. Хозяева должны предусмотреть все.

       Во-вторых,уделяйте внимание всем гостям.Старайтесь не обидеть их и угодить.

  Итак,следуя этим простым советам.Вы сможете не только хорошо встретить гостей,но и оставите хорошее впечатление о себе.