Прачытайце тэкст.падзялице яго на частки.выкарыстайце прапанаваны план.клапатливая гаспадыня.ваверка—клапатливая гаспадыня.на зиму яна нарыхтоувае сабе запасы з арэхау, жалудоу.ваверка збирае и грыбы.восенню у лесе можна зауважиць незначыйную зяву.на сучку дрэва прычэплена апенька ци иншы грыбок.гэта работа ваверки.грыбы сохнуць на паветры.зимой яны спатрэбяцца гаспадыни. план.чаму ваверку называюць клапатливай гаспадыняй.што можна зауважыць ворсенню у лесе.для чаго ваверка чапляе грыбы на сучку дрэу.запишы другую частку

Восенню у лесе можна зауважиць незначыйную зяву.На сучку дрэва прычэплена апенька ци иншы грыбок.Гэта работа ваверки.

Назоўнік – самастойная часціна мовы, якая абазначае прадметы або асобу прадмета,  адказвае на пытанні хто? што?, мае род, скланенне, змяняецца па ліках і склонах, у сказе часцей за ўсё бывае дзейнікам ці даданым членам  сказа (Мядзведзь, воблака, вераб’і, сшытак, камбайнер, траўка, ластаўка, суніцы, дзверы, школьнікі, сям’я, тэрыторыя, баяніст...).  
Склоны назоўніка:
Н.                     каго? чаго?
Р.                      хто? што?
Д.                     кім? чым?
В.                     каго? што?
Т.                     аб кім? аб чым?
М.                    каму? чаму?    
1.  Што абазначае назоўнік? 2.  На якія пытанні ён адказвае? 3.  Калі назоўнік адказвае на пытанні хто? што? 4.  Па чым змяняецца назоўнік? 5.  Якога роду бывае назоўнік? 6.  Як вызначаюць лік назоўнікаў?  
МАРФАЛАГІЧНЫ РАЗБОР
НАЗОЎНІК
1. Часціна мовы.
2. Пачатковая форма (назоўны склон, адзіночны лік)
3. Лексіка-граматычныя разрады: Агульны ці ўласны Адушаўлёны ці неадушаўлёны Зборны Рэчыўны Канкрэтны ці абстрактны
4. Пастаянныя марфалагічныя прыметы: род, скланенне.
5. Зменныя марфалагічныя прыметы: форма ліку, склону.
6. Сінтаксічная роля.  

Невялікае апавяданне пра словы з вялікай літары.

Якiя словы пiщуцца з вялiкай лiтары?
З вялiкай лiтары пiшуцца iмёны, iмёны па бацьку, прозвiшчы людзей; клiчкi жывёл, птушак i iншых iстот; назвы мораў, рэк, азёраў, краiн, гарадоў, вёсак, вулiц; назвы астранамiчных аб’ектаў (Юпiтэр, Андрамеда); прыметнiкi, утвораныя ад слова Бог: Божы суд, Божы храм, Божая мiласць; iмёны легендарных i мiфiчных асоб: Зеўс, Венера, Жыжаль, Пярун; першае слова ў найменнях рэспублiканскiх органаў дзяржаўнага кiравання i iншых арганiзацый: Мiнiстэрства эканомiкi Рэспублiкi Беларусь, Беларускi дзяржаўны ўнiверсiтэт, Еўрапейскi саюз, Мiжнародны алiмпiйскi камiтэт i iншыя; словы або спалучэннi слоў, якiя з’яўляюцца афiцыйнымi назвамi асобы по вышэйшых дзяржаўных i рэлiгiйных пасадах: Прэзiдэнт Рэспублiкi Беларусь, Прэм’ер-мiнiстр Рэспублiкi Беларусь, Папа Рымскi, Патрыярх Маскоўскi.