Идзе восень па лясах и палях усе аж зихациць пазалотай и чырванню у прыполле нясе шчодрая восень сливы и грушы для усих падрыхтавала яна пачастунак. правильна аформице сказы на письме.

Идзе восень.Па лясах и полях,усе аж зихациць,п азалотай и чырваню.У прывале нясе щодрая восень,сливы и грушы.Для усих подрыхтавала яна пачастунак.

Идзе восень па лясах и полях. Все аж зихациць пазалотай и чырванню. У прывале нясе шчодрая восень сливы и грушы. Для усих падрыхтавала яна пачастунак. 

У мяне ёсць малодшы братачка і я вельмі рады гэтаму. Многія дзеці мараць пра малодшых сёстрах і братоў, але не ва ўсіх яны ёсць. Хачу сказаць, што мець малодшага брата вельмі добра, асабліва калі розніца ва ўзросце паміж вамі невялікая.

З самага дзяцінства мы з братам спім у адным пакоі, калі ты маленькі, цябе гэта жудасна раздражняе, бо трэба дзяліцца з ім усімі сваімі цацкамі і часам нават адзеннем, якая становіцца табе малая. Вядома ж, зараз гледзячы са сваіх гадоў таму, разумееш, што бойка з-за якой - небудзь штучкі бессэнсоўна і гэта ўсяго толькі дзіцячае свавольства. Зараз мой малодшы братачка вырас і нават стаў нашмат вышэй ростам мяне, у параўнанні з ім, цяпер я гляджу малодшым дзіцем.

Мы сябруем як ніколі, памятаю, як у пачатку падлеткавага паспявання хлапчукі часта лезлі ў бойку, мой брат заўсёды быў за мяне, нягледзячы на ​​тое, колькі чалавек стаяла супраць нас. Усе праходзілі тую пару, калі табе моцна падабаецца дзяўчынка, але самае жудасна, калі яна падабаецца твайму брату. Але ў нас атрымалася пазбегнуць канфліктаў на гэтай глебе, і мы дамовіліся ніколі не сварыцца з-за дзяўчынак. Я, не баючыся, магу сказаць, што я люблю свайго брата і ён самы лепшы для мяне сябар, таварыш і дарадца.

пока ждала ответа сделала сама) 
З гісторыі можна ўзяць мноства ўрокаў. Мінулае падобна ружы - прыгожай, але з шыпамі. Мінулае - гэта тое, чаго не вярнуць і не выправіць, чаго не забыць і не наладзіць! Мінулае - яго няма, але яно ЕСЦЬ, і нікуды ўжо не падзенецца! У кожнага яно свае, у кожнага яно рознае - часам, аб ім хочацца забыць назаўседы, і нікога не прысвячаць ў падрабязнасці даўно мінулых дзен. У каго-то, гэта мінулае поўна дасягненняў і перамог, такому чалавеку хочацца ганарыцца сабой, у каго-то яно поўна смуткаў і страт, няслушных учынкаў і памылак, а ў каго-то за плячыма жыцце, якая поўная клопатаў, радасцяў і смуткаў, як у іншым, у большасці з нас.

Наша мінулае - наша гісторыя, гісторыя нашых узлетаў і падзенняў, як гісторыя кожнай краіны - розная, напоўнена шматлікімі здзяйсненнямі і проступками, але яна есць, і нікуды ад яе не дзецца. Мінулае вучыць нас сваімі памылкамі ці памылкамі нашых сяброў, яно дае нам бясцэнны вопыт. Хто-то становіцца смялей і упорней, хто-то дабрэй і справедливей, хто-то больш жорсткім і хладнокровней, але якім бы адбіткам не лягло мінулае на нашу далейшую жыцце, яно, несумненна, змяняе наша будучыня.

Але есць адзін важны момант - гэта, як пабочны эфект, ўласцівасць жыць мінулым. І гэта есць няправільна, нават больш таго - небяспечна! Трэба жыць тут і цяпер, у гэтым часе, будаваць свае жыцце дзень за днем, кожную хвіліну. Бо, толькі за сапраўдныя заслугі цэняць чалавека. Працягваючы жыць мінулым, ніколі не пачнеш жыць па-новаму!А бывае і так, што чалавек дамогшыся пэўных мэт у жыцці, так і застаўся на тым адным месцы. Не выключана, што будучыня такога чалавека асуджана на правал. Бо, трэба ўвесь час удасканальваць сябе, ісці наперад, а не жыць тым, што было калі-то. За мінулыя заслугі доўга ніхто паважаць не будзе, так як мінулае - гэта мінулае, якое мы пражылі для таго, каб чаму-небудзь навучыцца, чаго-то дамагчыся і з упэўненасцю ісці далей!