Марфалагичны разбор слова убачыушы ​

убачыушы - СУЩ,неод,мр мн,им

Начальная форма - убачыуш

Формы слова

убачыуш - СУЩ,неод,мр ед,им

убачыуша - СУЩ,неод,мр ед,рд

убачыушу - СУЩ,неод,мр ед,дт

убачыуш - СУЩ,неод,мр ед,вн

убачыушом - СУЩ,неод,мр ед,тв

убачыуше - СУЩ,неод,мр ед,пр

убачыушы - СУЩ,неод,мр мн,им

убачыушов - СУЩ,неод,мр мн,рд

убачыушам - СУЩ,неод,мр мн,дт

убачыушы - СУЩ,неод,мр мн,вн

убачыушами - СУЩ,неод,мр мн,тв

убачыушах - СУЩ,неод,мр мн,пр

убачыушы - СУЩ,неод,мр мн,вн

Объяснение:

зделай лучшим ответом не ленись, я тоже тебе же!

Людзі моўчкі слухалі жаваранкаву песню, што ўслаўляла веліч і радасць жыцця.

Гэта складаны злучнікавы сказ, які складаецца з двух частак. Часткі звязаны паміж сабой злучнікам - што і інтанацыяй. Часткі аддзяляюцца коскай перад злучнікам што. У першай частцы граматычная аснова людзі (дзейнік) слухалі (выказнік), у другой частцы граматычная аснова - усляўляла (выказнік). Па мэце выказвання сказ апавядальны. Па інтанацыі сказ апавядальны. Па будове сказ развіты - у ім ёсць даданыя члены сказа - слухалі (як?) моўчкі (акалічнасць), слухалі (што?) песню (дапаўненне), песню (чыю?) жаваранкаву (азначэнне), услаўляла (што?) веліч і радасць (дапаўненне), веліч і адасць (чаго?) жыцця (дапаўненне).

1. Сказ з раскрытымі дужкамі і знакамі прыпынку.

Віхор наляцеў на ліпку. Дрэва густа зашумела. На зямлю пасыпалася насенне. Вецер падхапіў адно зярнятка і панёс над зямлёю. Потым віхор сціх. Зярнятка апусцілася на зямлю. Яно схавалася ў шчылінцы, заснула да вясны.

2. Дзейнік і выказнік у кожным сказе (па нумары).Вецер - дзейнік; наляцеў - выказнік.Дрэва - дзейнік; зашумела - выказнік.Насенне - дзейнік; пасыпалася - выказнік.Вецер - дзейнік; падхапіў - выказнік.Віхор - дзейнік; сціх - выказнік.Зярнятка - дзейнік; апусцілася - выказнік.Яно - дзейнік; схавалася, заснула - выказнік.

3. Склоны назоўнікаў у дужках.

ПАМЯТКА

Назоўны склон (хто? што?)

Родны склон (каго? чаго? адкуль? дзе? куды?)

Давальны склон (каму? чаму? куды?)

Вінавальны склон (каго? што? куды? калі?)

Творны склон (кім? чым? дзе? калі?)

Месны склон (аб кім? аб чым? дзе?)

Наляцеў [на што? куды?] на ліпку - Вінавальны склон

Пасыпалася [на што? куды?] на зямлю - Вінавальны склон

Панёс [над чым? дзе?] над зямлёю - Творны склон

Апусцілася [на што? куды?] на зямлю - Вінавальны склон

Схавалася [у чым? дзе?] ў шчылінцы - Творны склон

Заснула [да чаго?] да вясны - Родны склон