Стаиць прыгожы дзень . над полем узлятаюць стайки шпакоу . зямля дыхание цишыней , спакоем . высока у небе ляциць самотная пауцинка. над имшарынай лунае бусел. миколка пазнае яго. бусел жыве на старой грушы каля хаты.. пастауце дзеясловы у форму часу . вызначце лие дзеясловау . у дзеясловау адзиночнага лику вызначце род.

Стаяу - адз.л., м.р.
Узляталi - мн.л.
Дыхала - адз.л., ж.р.
Ляцела - адз.л., ж.р.
Лунау - адз.л. ,м.р.
Пазнау - адз.л. , м.р.
Жыу - адз.л.,м.р.

Пад навесам даху нашага дому было ластаўчына гняздо, злепленае з глею, прынесенага ў дзюбах з берага маленькага капанага стаўка. Яно вісела рукавіцай і, калі вылупіліся птушаняты, стала паціхеньку пішчаць. Калі птушаняты падраслі, то адзін з іх, самы моцны і абжорысты, пачаў высоўвацца з цёмнае адтуліны. Рот у яго з жоўтым абадочкам здаваўся непемерна вялікім. Галава птушаняці была афарбаваная ў чорны колер, а на грудцы з'явіўся цёмна-карычневы фартушок. Птушаня здавалася нават большым за сваіх бацькоў, якія няспынна насілі яму ўсялякіх казюрак.
Ішоў час, і настаў дзень, калі я ўбачыў у небе над нашым дахам пяць ластавак. Яны лёталі ў зружавелым вячэрнім паветры. Я заўважыў, што дзве з іх лётаюць больш жвава і лёгка, чым тры астатнія. Ластаўкі-бацькі вучылі лётаць сваіх птушанят.
Увосень ластаўкі зніклі, і наш дом як быццам нешта страціў.

Губить осінь ноти, падають листки,

Скінчились турботи, квіти мов хустки.

Квітнуть хризантеми, наче справжній рай,

Додаються теми, лиш писать встигай.

Листопад у вальсі закружляв в саду,

Доторкнулись пальці, обняли вербу.

В небі сірим глянцем, лягло полотно,

У рудім багрянці, ліс уже давно.

Стих пташиний щебет, солов'їний спів,

Лише під хатами чути голубів.

Листя під ногами килимом лягло,

І осінні гамми стукають у скло.

Дощиком умився, зажурився сад,

День вже натомився, притих водоспад.

Завітає нічка, подарує сни,

Будуть зігрівати лиш теплом вони...

потом Тема,Идея и т.д.

Объяснение:

тема : описание осени,к примеру