Адзначце аднасастаўныя няпэўна-асабовыя сказы: 1) у лесе было пуста і бязлюдна; 2) нехта аддаў раўніну ў лапы ночы і дажджу; 3) маладымі ліпкамі сёлета высадзілі ўвесь наш квартал; 4) ігралі павольнае танга; 5) слухаць дзеду горка бабіну гаворку.

3 - выказнік - высадзілі, выражаны дзеясловам у часе, множным ліку, няпэўна-асабовы сказ
4 - выказнік - ігралі, выражаны дзеясловам у часе, множным ліку, няпэўна-асабовы сказ

Імя Анастасія - жаночая форма мужчынскага імя Анастасій. У перакладзе з грэцкай мовы азначае «вяртанне да жыцця», «уваскрашэнне», «ўваскрослая», «адроджаная», «несмяротная». Народная руская форма - Настасся.
Анастасія добрая майстрыха - умее яна і шыць, і вязаць, і добра рыхтуе. Пасталеўшы, яна будзе імкнуцца трымаць свой дом у чысціні, яна будзе строгая, але справядлівая ў гэтых адносінах і да мужа, і да дзяцей. Яна не любіць трымаць у хаце нічога лішняга. Усе, што ўжо стала непатрэбным, яна без шкадавання ці падорыць, калі гэта можна падарыць, ці ж выкіне. Насця любіць акружаць сваю ўтульнасць кветкамі, карцінамі, дыванамі. У яе хаце заўсёды можна знайсці і прыгожую скрыначку, і незвычайную цацанку. Але ў Настенька ўсе гэтыя рэчы будуць прыносіць карысць, служыць ёй у гаспадарцы. Насця чалавекалюбны, яна вельмі душэўны і спагадны чалавек, ёй не чужыя жаль і міласэрнасць. Многія прысвячаюць яе ў свае ўласныя таямніцы, яна ўмее захоўваць сакрэты. Часцей за ўсё, Анастасія выбірае тыя прафесіі, дзе яна можа дапамагаць людзям, можа аддаваць сваё цяпло, клапаціцца аб кім-то. Яна можа стаць медсястрой, выхавальнікам дзіцячага саду, псіхолагам. Таксама ў дарослым Анастасіі працягвае жыць фантазія, таму, здараецца, што Насці выбіраюць рамантычныя, аб часам і небяспечныя прафесіі. Яны могуць стаць артысткамі, цыркавымі артыстамі, ратавальнікамі, альпіністамі. Анастасія заўсёды гатовая ахвяраваць сваімі жаданнямі, сваім часам на карысць іншага чалавека.

У  мяне, ёсць сабака. Завуць яго Жуля. Гэта невялічкі сабака. Сам ён увесь чорны, а лапкі і грудка жоўтыя. Вочы ў яго вялікія, круглыя і зяленыя. 
Ён жыве у нас ужо дзесяць год. Кармлю я свайго сабаку тры разы ў дзень. Ён вельмі любіць малако, цукар і костачкі. Мы з ім заўсёды ходзім гуляць у лес.Я кідаю яму галінкі, а ен іх прыносіць. Жуля вельмі разумны сабака, адданы. 
Аднойчы ў яго жыцці здарыўся такі выпадак. Летам мой тата з сябрамі пайшоў на возера пасля працы і ўзяў з сабой Жулю. Татка з сябрамі смяяліся, купаліся і жартавалі. Раптам адзін татаў сябар пачаў тануць. Тата не разгубіўся  і кінуўся на дапамогу, і якое ж было яго здзіўленне, калі Жуля кінуўся за ім. Калі яны ўжо падплывалі да берага і ў таты не хапала больш моцы плыць далей, наш сабака схапціў тату за валасы  і пачаў цягнуць да берага.
З таго самага часу тата палюбіў Жулю яшчэ больш. Мы заўседы ўспамінаем гэты выпадак.
Вось такі ў нас разумны і адданы сабака. Для нас ен не проста жывела, а самы сапраўдны член нашай сям’і.