Сяброўства - гэта не проста эмацыйная прыхільнасць, гэта блізкія адносіны, заснаваныя на даверы і шчырасці. Я лічу, што сапраўдны сябар не стане цябе падманваць ні пры якіх абставінах. Тады знаходзіць у сабе сілы сказаць праўду, нават калі яму няпроста будзе гэта зрабіць. Свой пункт гледжання я магу пацвердзіць канкрэтнымі прыкладамі. На свеце не так шмат рэчаў, якія з'яўляюцца вечнымі. Бо золата, каштоўныя ўпрыгажэнні, вытанчаная адзенне, дарагія аўтамабілі і дома - усё гэта каштоўнасці ілжывыя, часовыя. З часам яны абясцэньваюцца, ламаюцца, псуюцца, перастаюць быць моднымі. А вось сярод вечных, сапраўдных каштоўнасцяў можна назваць тры рэчы. Гэта вера, любоў і сяброўства. «Сапраўдны сябар - гэта найвялікшы скарб», «верны сябар пазнаецца ў бядзе" - як часта мы з вамі чуем гэтыя прыказкі, але як рэдка задумваемся над іх сапраўдным значэннем.
Ofelya1308
16.07.2021
Мой любімы фільм называецца «Кароль- Дроздабарод ». Гэта сучаснае нямецкае кіно, але яно знята па старадаўняй казцы братоў Грым. Увогуле, гэта вясёлая рамантычная камедыя пра каханне прынца і прынцэсы.
Сюжэт фільма заблытаны. Жыла – была выдатная бялявая прынцэса. Ні адзін жаніх не мог дагадзіць яе капрызам : і той нягодны, і той не падыходзіць. У аднаго прыгожага прынца яна высмеяла знешнасць і дала яму мянушку Дроздабарод .
Тады кароль – бацька раззлаваўся і пакляўся выдаць дачку за першага, хто ўвойдзе ў палац. Тады Дроздабарод пераапрануўся ў растрапаныя жабрака і прыйшоў у палац пад рогат ўсіх астатніх пакрыўджаных жаніхоў. Ён ажаніўся на прынцэсе і павёў яе ў бедную хаціну, у сваё каралеўства.
Туга прыйшлося ганарлівай прынцэсе! Бо зараз у яе не было ні слу , ні раскошных сукенак! Распешчаная прыгажуня не ўмела ні тапіць печ, ні рыхтаваць ежу. Яна нават не ведала, што на рынку ёй давядзецца плаціць грошы. Пасядзеўшы галоднай, прынцэса стала прывучацца да працы. Але яе далікатныя ручкі нічога не ўмелі і не прывыклі да грубай працы. Муж вучыў яе працаваць і цішком вытвараў розныя штук, каб жыццё не здавалася ёй лёгкай.
Прыгажуня горка шкадавала аб тым, што была такой пагардлівай і капрызнай. « Ах , калі б мне цяпер мая свабода, я стала б жонкай Дроздабарода ! » – Гаварыла яна.
Мне падабаецца, што фільм заканчваецца добра. Прынцэса стала добрай гаспадыняй, перастала капрызіць. Яна стала ветлая і дабра да простых людзей. Тады Дроздабарод адкрыў сваю таямніцу, і яны пажаніліся ў палацы. Яшчэ мне падабаецца, што гэта разумны фільм, і што ён апісвае сапраўднае вялікае каханне. А яшчэ ён вучыць шанаваць тое, што маеш.