Не большое сочинение о младшей сестрёнке

Ясчитаю, что это здорово – иметь большую дружную семью, особенно хорошо, когда у тебя есть брат или сестра. моя сестра (имя)намного младше меня, ей всего (возраст)лет. наташа веселая симпатичная девочка со светлыми курчавыми волосами и ясными голубыми глазами. она похожа на маму. когда она была совсем маленькой, то почти никогда не плакала и не капризничала. мне всегда нравилось играть с ней. наташа привязана ко мне. сестра гордится мной за то, что я уже хожу в школу.  но иногда мы ссоримся, потому что я бываю занятым, а ей хочется, чтоб я рассказал ей обо всем на свете. воспитатели садика хвалят ее за дружелюбие и смекалку, правда, тихоней наташу никто не называет. она настоящая заводила, любит играть в подвижные игры и дружит со всеми детьми из группы. больше всего ей нравится петь и рисовать. а дома сестра следит за тем, чтобы все убирали свои вещи на места, как нас учила маму. наташа вообще часто ведет себя так же, как мама, даже копирует ее жесты и слова. это выглядит забавно и похоже! несмотря на свой возраст, моя сестра уже демонстрирует характер. она не любит, когда кто-то трогает ее вещи или перекладывает их по-своему. еще наташа всегда замечает, когда взрослые говорят одно, а делают другое. например, родители всегда объясняли ей, что переходить дорогу можно только по переходу на зеленый свет светофора. и когда папа хотел перебежать улицу в неположенном месте, опаздывая на маршрутку, наташа уперлась и отчитала его, как маленького, с серьезным лицом. после этого мы все следим за тем, чтобы никогда не учить ее делать то, чего сами не делаем. моя сестренка – хорошая девочка. она с нетерпением ждет, когда пойдет в школу и будет учить «сложные-сложные уроки». с ней дома никогда не бывает скучно. я надеюсь, мы с наташей всегда будем друзьями! поменяете имя и возраст и др

рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. а ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў ян баршчэўскі. вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "шляхціц завальня, або беларусь у фантастычных апавяданнях". яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх аповеды падарожнікаў у доме шляхціца завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.найбольш цікавае апавяданне "сын буры". у гэтым апавяданні сляпы францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе сынам буры. у час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. сын буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. сын буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.вобраз сына буры арыгінальны і не сустракаецца ў іншых славянскіх літаратурах. кніга "шляхціц завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.

жыў-быў хлопчык андрэй. як то раз, пайшоў андрэй у лес, па ягады і і грыбы. знайшоў ён палянку з грыбочкі. зайшоў яшчэ глыбей у лес, і заблудзіўся.

бачыць хлопчык - хатка, а каля хаткі - курыныя ножкі. выходзіць з хаты баба-яга. і кажа:

-навошта ты ў мой лес прыйшоў? ой, ды з'ем я цябе!

а тут з-за дрэў выходзіць мядзведзь і кажа:

-ай, міхаіл копатович, як вы ў свой час! тут як-раз хлапчук у твой лес зайшоў, будзе у нас! зварым яго, акурым!

-нет! -закрычаў на яе мядзведзь-я яго забяру з сабой!

і павёў яго за ручку, ды да сваёй бярлозе.

-як цябе клічуць. хлопчык? -кажа ціхім клапатлівым голасам мядзведзь.

- андрэй.-кажа хлопчык.

-у, понятно.а дзе жывеш і чаму ў лес зайшоў? -спрашивает лясны звер.

- ды там, за лесам я жыву. не далёка. а ў лес я за грыбамі пайшоў, палянку знайшоў, і па грубочку, па грыбочкі і заблукаў

- а як выглядае твой дом?

-ну, як сказаць стаіць на ўскрайку, аранжавага колеру, з черепаичной дахам.

-ну тады я , дзе твой дом. пайшлі за мной.-і даў андрэю лапу.

вывеў мядзведзь хлопчыка з лесу і з таго часу яны сябруюць.