Почему в слове рассцілаўся пишется корень сціл? ещё примеры с таким корнем.

пасцилка

сцильны

и инш.

1. Камбінат будматэрыялаў выканаў план да 20 лютага.

2. Прапрацаваўшы толькі два месяцы, ён ўскладніў свае адносіны з начальнікам цэха.

3. Накіроўваем Вам для азнаямлення дакумент «Асноўныя палажэнні Адзінай дзяржаўнай сістэмы справаводства», адобраны Дзяржаўным камітэтам па навуцы і тэхніцы.

4. Трэба дакладна вызначыць задачы, пастаўленыя аўтарам у дадзенай рабоце, і метады, якія выкарыстоўваліся пры дасягненні гэтай мэты.

5. Гэта паказвае тое, што мы цярпліва адносімся да недахопаў.

6. Кіраўніцтва вытворчай практыкай ажыццяўляецца лепшымі спецыялістамі прадпрыемства.

7. Праводзяцца іспыты ўніверсальнай лябёдкі-пагрузчыка.

8. Кожны член брыгады адказны за якасць прадукцыі.

9. На завод было дастаўлена да васьмісот пяцідзесяці тон металалома.

10. Забяспечце дзіцячаму садку пастаянную няню і прыбіральшчыцу на шэсць месяцаў.

11. Размясціце камандзіраваных у нашай гасцініцы.

12. Неабходна як мага хутчэй узвесці сцены, пабудаваць хлеў.

13. У адказ на Ваша пісьмо паведамляем, што мы скарацілі тэрмін дастаўкі дэталей на 1 месяц.

14. Накіроўваем Вам варыянт праекта. Просім абмеркаваць і зацвердзіць яго.

15. Просім выказаць заўвагі, якія, магчыма, будуць карыснымі для работы.

16. У гэтым месяцы прэмію атрымалі 23 рабочых горнага цэху і 27 рабочых электрацэху.

Вайна пакінула крывавы след у гісторыі нашага народа, у кожнай сям’і, у чалавечых лёсах. Бяда не абышла і тых, хто вярнуўся дадому з яе крывавых палёў. Многія памерлі ад франтавых ран, засталіся інвалідамі. Вайна пакінула меткі на кожным пакаленні. Але памяць людская не сцірае жудасныя і гераічныя падзеі, не сціхае боль ад страт, не затуманьваецца слава герояў. Эстафета гэтай памяці перадаецца з пакалення ў пакаленне.
З цягам часу людзі па-іншаму пачынаюць успрымаць слова “вайна”. Яна здаецца нам далёкай. Мы жывём ў мірны час, пад мірным і чыстым небам. Але дзякуючы чаму? Усе гэта дзякуючы тым, у каго хапіла мужнасці, стойкасці і адвагі, каб процістаяць ворагу. Людзі не задумваліся, што рызыкуюць сваім жыццём. Яны проста аддана ішлі абараняць сваю зямлю, сваю Радзіму. Абаронцы ўсяе Беларусі падаравалі нам светлае і чыстае неба над галавой, яснае сонейка, а галоўнае — спакойнае і мірнае жыццё. Але ўсё адно не трэба забываць пра такія страшэнныя падзеі як вайна. Мінулае не павінна паўтарыцца.
А як жа даведацца, што было тады, у часы вайны? На жаль, рэальных сведкаў тых падзей Вялікай Айчыннай з кожным годам становіцца ўсе менш. Хто данясе да нас ваенную гісторыю, хто раскажа — як яно было на самой справе? Адно я магу сказаць упэўнена: не горш за людзей нам распавядаюць кнігі. Яны — адны з лепшых крыніц інфармацыі. Літаратура, асабліва беларуская, багатая на творы, прысвечаныя Вялікай Айчыннай вайне. Нават ёсць пакаленні пісьменнікаў і паэтаў, маладосць якіх прыпала на час той жудаснай трагедыі. Ім была адзначана вялікая роля — абараняць Радзіму. Акрамя таго, яны яшчэ і пакінулі наступным пакаленням вялікае і неацэннае багацце — сваю гісторыю.
Вайна ва ўсіх звязана з цяжкімі ўспамінамі — хтосьці згубіў сям’ю, хтосьці — проста блізкага чалавека. Але ўсё гэта прынесла вялікія пакуты. Цяжка слухаць аб тым, што давялося перажыць мірным жыхарам. Даводзілася хавацца ў лесе, баяцца кожнага шораху, змагацца з голадам і суровымі марознымі зімамі. Цяжкі час — цяжкае і жыццё.
Я жыву пад мірным небам, не ведаючы клопату і бяды. Я не бачыла вайны, але ведаю, як цяжка прыходзілася людзям у той час. Мы пажыццёва абавязаны тым, хто падараваў нам мір і свабоду. Шануйце сваё жыццё і нясіце ў сваіх сэрцах памяць аб героях Вялікай Айчыннай вайны!