назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Дзякаваў герою, падзякаваў(хлопчук), дзякавала(вучань), падзякавалі (каваль); радавалася госцю, радаваліся (жыццё), узрадавалася(падарожжа), парадавала сярод(здарэнне); сказаў чалавеку, казаў (дзед), расказаў (брат), іў (таварыш); даў ласю, зрабіў (конь), прынёс(парсюк), насыпаў (папугай з адным спалучэннем слоў на выбар прыдумайце і запішыце сказ.
Хлопчыку,вучню, кавалю,жыццю,падарожжу,здарэня, дзеду,брату,таварышу,каня,парсюку,папугаю
Я расказау вельмi цiкавую гiсторыю свайму брату