Сачыненне-апiсанне помнiк янке купалу

.цяжка, ды і немагчыма ўявіць нас, беларусаў, без янкі купалы. ён наш буквар і энцыклапедыя, песня і сумленне.і народ свята захоўвае ў сваім сэрцы памяць аб лепшым сваім сыне, які прайшоў разам з ім слаўны шлях барацьбы ў імя лепшых чалавечых ідэалаў.верш «алеся» хвалюе да гэтага часу. у ім купала расказвае пра новую долю моладзі. купалаўская «алеся» — гэта ўслаўленне неадольнай сілы жыцця, перамога агульначалавечага ў свядомасці паэта і ў яго творчасці.

Я.колас сутыкае свайго героя з рознымі людзьмі, ставіць у розныя сітуацыі, раскрываючы яго характар, духоўны свет, маральную высакароднасць. ужо на першых старонках трылогіі чытаем пра спрэчку лабановіча з хатовіцкім папом кірылам аб тым, як трэба глядзець на мужыка. на думку папа, мужык з'яўяецца нізшай істотай, якая сама вінавата ў сваім цяжкім жыцці. андрэй лабановіч катэгарычна не згаджаецца з гэтым. для яго мужык – гэта чалавек працы. у сваёй цёмнасці, забітасці і адсталасці народ не вінаваты. такім яго зрабіў несправядлівы царскі рэжым. і таму лабановіч горача бярэцца за пашырэнне асветы не толькі сярод дзяцей, але і дарослых. сціплы, сумленны і патрабавальны да сябе, лабановіч надзвычай прынцыповы ў адносінах да панямонскіх інтэлігентаў, якія здрадзілі сваёй справе, сталі духоўна беднымі, загразлі ў ціне мяшчанства, абывачельшчыны, карцёжных гульняў, п'яняк. лабановіч - чалавек вялікага інтэлекту, здольны радавацца і хвалявацца, адчуваць хараство роднай прыроды. любоў да прыроды - адна з самых адметных рыс у яго характары. лабановіч, як і працоўны чалавек, куды глыбей успрымае хараство прыроды, чым розныя прадстаўнікі мясцовых улад і іх прыслужнікі, якія на прыроду глядзяць, як на сродак узбагачэння. складаны шлях прайшоў герой трылогіі я.коласа. часамі ён памыляўся, але ніколі не ішоў на кампраміс са сваім сумленнем. лабановіч быў мужным і непахісным у час суровых выпрабаванняў, з якіх ён выйшаў з адзінай думкай: "чалавек павінен жыць для дабра, ён павінен быць карысным людзям".

Злесу выйшаў зубр. гэта быў самы сапраўдны волат. у карку яго вышыня была амаль два метры. было відаць, што ён вельмі стары. у яго карычневай густой поўсці віднеўся сівы падшэрстак. яго магутныя ногі былі падобныя да слупоў. морда зубра была вялікай, як і яго цела. позірк быў люты. позіркам ён быў падобны не да старое хворае жывёлы, а да ўгневанага маладога самца. адзін рог зубра  быў зламаны. цікава, у бойцы цi аб дрэва? зубр трохі пастаяў каля краю лесу, потым ў барадою, павярнуўся і пайшоў назад у гушчар, махнуўшы на развітанне хвастом. сустрэча з гэтым лясным волатам нам запомніцца надоўга.