Нечаканая сустрэча На дзень нараджэння мне бацькі падарылі сабаку. А жывёлы маюць патрэбу ў даглядзе, таму ў мае абавязкі ўваходзіла гуляць з сабакам раніцай і ўвечары. Цёплым летнім вечарам мы з адным, так клікалі маю сабаку, ішлі сцяжынкай ў гарадскім парку. На пляцоўцы для жывёл ужо не было нікога. Сябрук весела бегаў каля мяне, а затым раптам насцярожыўся - і пабег у процілеглы бок, дзе пачаў весела гаўкаць. Цікаўнасць прымусіла і мяне падысці туды, дзе весела круціў хвосцікам Дружек. Калі я падышоў і спрабаваў разглядзець, што ж ўбачыла пад кустом мой сабака, то адчуў, што нешта драпае мне нагу. Я апусціў вочы да ног і ўбачыў, як па штаніне караскаўся спалоханы маленькі кацяня. Яно ўцякло ад сабакі і прасіла абароны ў мяне. Я ўзяў кацяняці на рукі, палашчыць і супакоіў яго. Кацяня прыемна замурчало. Дадому мы вярнуліся ўтрох.
skalegin68
08.03.2022
Цэнтральнай праблемай п'есы Аляксея Дударава "Кім" з'яўляецца выздараўленне дзяўчыны Юлі, над жыццём якой навіс дамоклаў меч зоны (відавочна, радыяцыйнай). Але выздараўленне (маральнае) патрэбна і яшчэ аднаму герою – крымінальнаму дзеячу Каралёву. Характары названых персанажаў увасабляюць фактычна сутнасць гуманізму і бесчалавечнасці: Юля, нягледзячы на абмежаванасць у матэрыяльных сродках, апякуецца яшчэ і трыма дзецьмі, а вельмі заможны Каралёў адчувае недахоп звычайнай дабрыні. Каб зразумець гэта, яму спатрэбілася перажыць шэраг супадзенняў, у якіх галоўную ролю сыграў падлетак Кім – магчыма, у нечым занадта ідэальны, але праўдзіва адкрыты і чалавечны. Супадзенні толькі знешне, сюжэтна падрыхтавалі глебу для шчаслівай развязкі, таму што галоўным чыннікам стала каханне, якое ўрэшце і паставіла на ногі Юлю. У сваёй п'есе драматург даводзіць, што любоў і чалавечнасць спараджаюць ланцужковую рэакцыю, якая спрыяе духоўнаму выздараўленню ўсяго грамадства.
Ответить на вопрос
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Чым людзям падабаюцца творы алеся разанава. , краткий ответ
Нечаканая сустрэча На дзень нараджэння мне бацькі падарылі сабаку. А жывёлы маюць патрэбу ў даглядзе, таму ў мае абавязкі ўваходзіла гуляць з сабакам раніцай і ўвечары. Цёплым летнім вечарам мы з адным, так клікалі маю сабаку, ішлі сцяжынкай ў гарадскім парку. На пляцоўцы для жывёл ужо не было нікога. Сябрук весела бегаў каля мяне, а затым раптам насцярожыўся - і пабег у процілеглы бок, дзе пачаў весела гаўкаць. Цікаўнасць прымусіла і мяне падысці туды, дзе весела круціў хвосцікам Дружек. Калі я падышоў і спрабаваў разглядзець, што ж ўбачыла пад кустом мой сабака, то адчуў, што нешта драпае мне нагу. Я апусціў вочы да ног і ўбачыў, як па штаніне караскаўся спалоханы маленькі кацяня. Яно ўцякло ад сабакі і прасіла абароны ў мяне. Я ўзяў кацяняці на рукі, палашчыць і супакоіў яго. Кацяня прыемна замурчало. Дадому мы вярнуліся ўтрох.