Сделайте морфологический разбор слова плешчацца

Морфологический разбор слова«плешчацца»:

«Плешчацца»

Часть речи:

Назоуник

Грамматика:

часть речи: Назоуник ; одушевлённость: неодушевлённое; род: женский; число: единственное; падеж: именительный; остальные признаки: singularia tantum, топоним; отвечает на вопрос: (есть) Что?

Начальная форма:

плешчацца

Объяснение:

Немного теории.

 Что такое публицистический стиль речи? 

В

отличие от других

стилей речи,

публицистический стиль противоречивый

и неоднозначный. Его

особенностью

является то, что его используют

для изложения

информации в том русле, который необходим

для управления народом. Чаще

всего его используют в

СМИ, и

такой стиль речи необъективен и содержит

оценку автора происходящих событий. Публицистический

стиль широко используется для

манипулирования и

внушения тех фактов, которые необходимы

для более успешного управления народом.

Приведем

несколько примеров

Допустим

произошло некоторое событие. В деревне

N 

упал

осколок метеорита.

1 вариант:

Невероятное

событие!

В

глухой деревне N

жители

обнаружили послание от внеземной

цивилизации! Ученые многих стран мира

пытаются выйти на связь с инопланетными

существами и наконец-то будет сделан

первый шаг к сближению межгалактических

планет. И как мы гордимся, что это событие

произошло именно в нашей стране и именно

нашим ученым первым удастся наладить

внеземное общение. Новые открытия

стабилизируют

экономику нашей страны и укрепят ее

позиции на мировом

рынке.

2

вариант.

Акт

беспрецедентной жестокости и бесчеловечного

отношения к

народу нашей страны сегодня был продемонстрирован на примере деревни

N.

На

деревню было совершено жестокое

нападение. На жителей деревни обрушился каменный дождь, полностью уничтожив

жилища и урожай, над которым трудились

весь год жители этой деревни. Правительство

поручило провести расследование и

выяснить с чей стороны было выполнено жестокое нападение. Правительство

приложит все силы, чтобы защитить народ

нашей страны от иноземных террористов.

3

вариант.

Сегодня

в деревне N

каменный дождь, который нанес урон

урожаю и немного повредил дома жителей

этой деревни. На сегодняшний день работы

по восстановлению целостности домов

завершены и жители

вернулись к нормальной жизни.

4

вариант.

Вы

даже не можете себе представить что

сегодня утром обнаружили жители деревни

N,

проснувшись

рано утром.

Вместо

снега землю покрыли мелкие камушки.

Теперь жители могут не асфальтировать

дороги и теперь в магазинах вы не

встретите в продаже тапочек. Зато открыты

новые туристические туры в деревню N.

Приглашаем

всех насладится необычным явлением

природы. 

Как мы видим одно и тоже событие может быть рассказано так, как будет выгодно СМИ.

Подробнее - на -

Драматычныя творы Кандрата Крапівы атрымалі шырокае прызнанне не толькі ў нашай краіне, але і далёка за яе межамі. Творчасць пісьменніка складае залаты фонд гісторыі тэатральнай культуры, з'яўляецца школай мастацкага майстэрства для многіх беларускіх драматургаў. Найбольш вядомай і папулярнай п'есай К. Крапівы стала камедыя "Хто смяецца апошнім", якая адлюстроўвае атмасферу, што панавала ў краіне ў 1937-1938 гг. Дзеянне камедыі разгортваецца ў навукова-даследчым інстытуце геалогіі, дзе дырэктарам з'яўляецца Гарлахвацкі. Да навукі дырэктар не мае ніякага дачынення: на пасаду кіраўніка інстытута яму дапамаглі ўладкавацца "сябры", выдаўшы фальшывую даведку. Гарлахвацкі адчувае сябе ў інстытуце, як рыба ў рацэ. Як гаспадар становішча, Гарлахвацкі тэрарызуе, шальмуе, запалохвае сумленных вучоных, хапаючы іх мёртвай хваткай (зусім невыпадкова драматург дае яму прозвішча Гарлахвацкі). Асабліва актыўнай стала яго дзейнасць пасля таго, як у інстытут прыйшла папера з патрабаваннем прадставіць спіс навуковых прац дырэктара. Не маючы ніводнай, Гарлахвацкі спрабуе выратаваць сваю шкуру шляхам шантажу, подкупа, пагроз, паклёпаў. І вось з яго лёгкай рукі былы настаўнік Варонежскай гімназіі Туляга раптам становіцца дзянікінскім палкоўнікам, асістэнтка Вера Міхайлаўна - распусніцай і амаральнай асобай, прафесар Чарнавус - здраднікам, ворагам народа, за што адхіляецца ад чытання лекцый, кніга яго здымаецца з выдавецкага плана, а над дачкой-студэнткай навісае пагроза выключэння з інстытута. Запалоханага Тулягу Гарлахвацкі прымушае напісаць за яго навуковы даклад. Невуцтва і шарлатанства Гарлахвацкага поўнасцю выкрываюцца ў канціы п'есы, калі на вучоным савеце слухаецца даклад "Новы від дагістарычнай жывёліны". З сур'ёзным выглядам абараняе дырэктар тэорыю аб мамантавай свінні, напісаную Тулягам. Вобраз "свінтуса грандыёзуса", праўда, асацыіруецца не з дагістарычнай жывёлінай, а з самім Гарлахвацкім. У дасягненні жаданай мэты Гарлахвацкаму дапамагае малодшы навуковы супрацоўнік Зёлкін - падхалім і пляткар. Ён з'яўляецца правай рукой Гарлахвацкага, надзейным яго паслужнікам, які, як шкоднае зелле, атручвае вакол сябе атмасферу, сее падазронасць і недавер сярод вучоных. Не маючы здольнасцей да навукі, пазбаўлены прынцыповасці, Зёлкін можа неймаверна раздзьмуць кожную дробязь, адшукаць у выпадковым, сказаным без усялякага прыхаванага намеру слове небяспечны палітычны сэнс. Варта было яму пачуць што-небудзь дрэннае аб сваім знаёмым, як сумленны чалавек станавіўся ворагам народа. Невуцтва і падхалімства Зёлкіна найбольш ярка праяўляюцца ў сцэне абароны Гарлахвацкім "навуковай працы". У прадмове Зёлкін кідаецца расхвальваць вялікія адкрыцці свайго начальніка, яго канструктыўны розум, даследчыцкія здольнасці. Але калі высвятляецца, што даклад не мае навуковай вартасці і што напісаны ён Тулягам, Зёлкін, нават не чырванеючы, гаворыць адваротнае: "Я так і думаў! Не можа быць, каб вы, Аляксандр Пятровіч, такую бязглуздзіцу напісалі". Важную ролю ў п'есе адыгрывае Туляга. Гэта сумленны, працавіты і сціплы чалавек. Вызначальнай рысай яго характару з'яўляецца баязлівасць. Магчыма, карані яе ў былым жыцці Тулягі, прывучанага слухацца начальства, нікому не пярэчыць, быць пакорлівым. Страх Тулягі, безумоўна, абумоўлены і грамадскай атмасферай таго часу, калі існавалі ўсеагульныя падазронасць і недавер, калі чалавека без усякай прычыны маглі арыштаваць. Баючыся нават уласнага ценю, запужаны прайдзісветам Гарлахвацкім, Туляга згаджаецца напісаць навуковую працу свайму дырэктару. Востра перажываючы сваё становішча вучонага-парабка, Туляга паступова пазбаўляецца ўласцівага яму страху. Нерашучы і баязлівы, ён у канцы камедыі з'яўляецца самым актыўным у барацьбе з Гарлахвацкім, у канчатковым яго выкрыцці. Ён піша даклад, які паказаў невуцтва лжэвучонага Гарлахвацкага, і з горда паднятай галавой, з выглядам пераможцы праходзіць паўз дырэктара. Безумоўна, шлях героя да перамогі быў нялёгкім. Пераадолець сваю баязлівасць і нерашучасць яму дапамаглі чулыя адносіны калег па працы - Чарнавуса, Веры, Левановіча. Дзякуючы іх намаганням зрываецца маска вучонага з невука і паклёпніка, высмейваецца падхалімства і прыстасавальніцтва, кар'ерызм і двурушніцтва. Апошнімі, на шчасце, смяюцца сумленныя вучоныя (у гэтым сэнс назвы камедыі). У п'есе "Хто смяецца апошнім" выявілася майстэрства К. Крапівы як тонкага псіхолага, які знайшоў непаўторныя, індывідуальныя рысы для герояў, поўна і закончана "вымаляваў" іх партрэты. Імёны Гарлахвацкага, Зёлкіна, Тулягі, як і імёны шматлікіх гогалеўскіх і шчадрынскіх герояў, ператварыліся з уласных у агульныя. На жаль, падхалімства, нахабства, подласць, пляткарства часта сустракаюцца і ў нашы дні. Нямала ёсць людзей, якія робяць усё, каб падняцца па службовай лесвіцы, заняць больш высокую пасаду. Дзеля сваіх асабістых інтарэсаў такія людзі не грэбуюць нічым, ідуць на любую подласць. Змагацца з імі, лічыць К. Крапіва, трэба агульнымі сіламі, проціпаставіўшы невуцтву і ашуканству прынцыповасць, строгасць і ваяўнічасць.