Сдз анализ верша зимой план 1. вызначыць тэму верша: а) пра што верш (кароткі змест)б) каментарый сваіх адносін да дадзенага зместу 2. вызначыць ідэю верша (галоўную думку3. эмацыянальная афарбоўка, інтанацыя (гнеўная, іранічная, журботная, спакойная, лагодная, узнёслая, урачыстая, напружаная, звычайная, трагічная, заклапочаная, упэўненая, трывожная, урачыста-жалобная, сумная, , жаласлівая, пакутлівая, шчымлівая ці якая іншая)4. кампазіцыя верша (будова) уступ, асноўная частка, заключэнне – верш эпічны; калі не такая кампазіцыя – верш 5. паэтычныя сродкі: 6. мова верша (лексіка, прастамоўі, узвышаная лексіка). здароў, марозны, звонкі вечар! здароў, скрыпучы, мяккі снег! мяцель не вее, сціхнуў вецер, i волен лёгкіх санак бег. як мары, белыя бярозы пад сінявой начной стаяць, у небе зоркі ад марозу пахаладзеўшыя дрыжаць. вільготны месяц стуль на поле празрысты, светлы стоўп спусціў i рызай срэбнаю раздолле снягоў сінеючых пакрыў. ўзрывайце ж іх санямі, коні! звіні, вясёлых бомаў медзь! вакол лятуць бары і гоні, ў грудзях пачала кроў кіпець.

думаю главный смысл названия в последних словах дедули Архипа :

— Дык вось, Архіп, любы ты мой! Бачу я, крэпка ў табе роднае карэнне наша. А мне, старому, уміраць трэба. Едзеш ты ў свет далёкі. Смерць мая з-за кургана ўжо смяецца: мо і не пабачымся болей, дык вось, будзь ласкаў, звярні ты ўвагу на маю старыкоўскую гутарку. Першае, што скажу я табе, гэта — чытай, галубец, у кніжках і ў разумных людзей пытайся, як жылі даўней нашы тутэйшыя людзі... Споўніш гэты загад — у жыцці не ашукаешся, будзеш ведаць, што рабіць трэба. I ніякая, братка, чартаўня, ніякія думы чорныя не змогуць цябе. А другое: часцей у роднае гняздзечка залятай, дык не будзе яно здавацца табе страшным, і не пабяжыш ты, спужаўшыся, уцякаць ад яго, калі, часам, пачуеш ад каго дурнога або цёмнага і скрыўджанага нараканні няправедныя, нахабшчыну на справу і працу тваю. А яшчэ дадам: не забывай ты ў горадзе, дайжа ў добрай таварыскай бяседзе за салодкімі напіткамі ды смачнымі дарагімі стравамі, не забывайся ты запытаць у сябе: «А можа, цяпер у каго скарынкі хлеба няма? » I ведай тады, што адным енкам ды стагнаннем бядзе людской не паможаш.. . Помні, што каб другога вызваляць, трэба самому крэпкім быць, на сілы не ўпадаць, а то і самаго затопчуць.. . Толькі ты не гневайся, што я табе наказы раблю...

или же...

Сэнс фразы "Родныя карані"

Я лічу, што назва "Родныя Карані" падобна па сэнсу слоў Радзіма, Айчына.

Жыццё чалавека бярэ пачатак ад каранёў сваіх родных і продкаў, фарміруючы ў працэсе жыцця ўжо свае карані і яны цесна пераплятаюцца разам.

Сям'я для чалавека - гэта яго карані, якія цягнуцца з глыбіні стагоддзяў, з стагоддзя ў стагоддзе, з роду ў род.

Чалавек можа быць моцна звязаны з каранямі і тады ён адчувае сябе ў бяспецы, а можа быць ад іх адарваны, як эмігранты, якія з'ехалі са сваёй краіны, пакінуўшы сваіх родных і блізкіх.

У жыцці чалавека Радзіма гуляе важную ролю, у далеке ад яе ён становіцца слабым, адзінокім і безабаронным.

Не дарма людзі кажуць: "Дзе нарадзіўся, там і спатрэбіўся".

Объяснение:

Партизаны Буров и Войтик едут на станцию Мостище, чтобы казнить предателя, местного мужика Сущеню. Но каждый из них, в итоге, окажется в тумане.

Туман в повести Быкова отнюдь не белесая пелена, которая может, как и прикрыть, так и таить в себе опасность. Туман – это то, во что преобразилась жизнь с приходом войны. Туман это “предательство” Сущени, который молил о смерти на виселице, рядом с товарищами. И злой туман – та участь, которую даровал ему умный немец Гроссмайер. Туман это нелепые попытки Войтика думать и жить в войну, согласуясь с довоенными правилами. Туман – долг партизана Бурова застрелить Сущеню, с которым пусть не близко, но раньше приятельствовал.

Объяснение: