4сказа з адасоблеными галоуными членами сказа на тему весна нужно(

халодная і ветраная, вясна ўсё роўна прыйшла ў беларусь.

у красавік пачалі распускацца кветкі, нягледзячы на маразы ўначы.

вяснавыя кветкі бываюць рознымі: белымі і чырвонымі, вялікімі і маленькімі, светлымі і цёмнымі.

май - добры месяц, напоўнены светлымі святамі.

для людзей, для жывёл, для раслін - для прыроды сакавік на гэты раз быў цёплым. 

Характэрыстыка насцечки. 1. галоуны гярой: насцечка, серж. другарадныя гярои: дзядуля(стары чалавек),бацьки сержа, тры дзяучатки(раечка, фанечка,надзечка). эпизадычны: мама насцечки, буфетчыца. 2. характэрыстыка: рашучая, аптымістычная, смелая, акуратная, сциплая, бойкая, можа постаяць за сябе. сацыяльнае установишча: вучаница шостага класа. знешни воблик: рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом. интарэсы: насцечка любіла прыроду, захаплялася яе прыгажосцю, адчувала, «як шум ветру за акном пераходзіць у ціхую музыку, расплываецца ў штосьці невыразнае сфера пачуццяу:   насцечка адчувала сваю годнасць, магла пастаяць за сябе. за гэта яе ненавідзеў серж — адзіны насцечкін вораг. яна добра вучылася, паважала сваіх аднакласнікаў, была простая, ніколі не выстаўляла сябе. насцечка вельмі любіла свайго дзеда. калі дзед захварэў, дзяўчынка ўзваліла на свае плечы ўсе гаспадарчыя клопаты: бегала ў магазін, паліла ў печы, варыла есці. аутарски адносины да персанажа: аўтар паважае настечку у адрозненні ад сержа які за знавауся тым што ў яго ўсё найлепшее   чым у іншых. выник: насцечка на шмат лепш ,чым серж. «дружба робіць вялікія справы. i ў няшчасці, і ў радасці без дружбы чалавеку нельга »

Нарэшце-то прыйшла вясна! пасля доўгай і снежнай зімы прыемна выйсці ў двор і ўдыхнуць пах цёплага ветру, убачыць першых вясновых птушак. не паспеў сысці апошні снег, а праз мінулагоднюю траву прабіваецца маладая зеляніна. тоненькія парасткі ўпарта цягнуцца да сонца. неўзабаве ўсё пакрыецца зялёным дываном. ныркі на таполях і бярозах набраклі, у паветры адчуваецца ледзь улоўны пах клейкіх лісточкаў. яшчэ дзень-два, і дрэвы пакрыюцца пяшчотнай зелянінай. спачатку гэта ледзь прыкметны налёт, а потым лісце пачынаюць расці ўсё смялей і смялей, павялічваюцца амаль на вачах. яшчэ імгненне - і дрэвы апрануцца ў пышныя кроны. зялёны колер зменяць бледнасць зімы. увесну па-асабліваму свеціць сонца: як-то ярка, радасна і святочна. хочацца хадзіць па вуліцы і ўсміхацца ўсім запар. не толькі прырода прыбіраецца ў яркія фарбы. людзі таксама скінулі з сябе цёплыя футры і паліто. вакол усё ў прыгожых і вясёлых строях. усе рады прыходу вясны!