Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
УМЛОЛЯЮ БЕЛ ЛИТ КАЛАСЫ ПАД СЯРПОМ ТВАИМТвор пачынаецца з апісання:А) грушыБ) яблыніВ) ракі.Дзеянне адбываецца на рацэ:А) ПрыпяцьБ) ДнепрВ) Сож.Гадаваць княжага сына ў сялянскай сям’і называлася:А) дзядзькавацьБ) бабіцьВ) няньчыць.Расстаў радаслоўную Алеся ў патрэбным парадку:А) Даніла – Акім – Юры - АлесьБ) Юры – Даніла – Акім - АлесьВ) Акім – Даніла – Юры – Алесь.Вершнік на чорным кані:А) КаліноўскіБ) НезнаёмыВ) Чорны Война.Каласы пад сярпом тваім - сімвал:А) поле і жнівоБ) улада і падначаленыяВ) гісторыя і людзі.Знайдзі каханую Алеся:А) Яня КогутБ) Ядзя КлейнаВ) Майка Раўбіч.Беларускую мову ў той час называлі:А) мужыцкайБ В) «северо-западным наречием».Злосны пан у творы:А) КірдунБ) КроерВ) Когут.У Данілу Загорскага закахалася:А) Кацярына ІБ) Кацярына ІІВ) Елізавета.
у апавяданни в. быкау паказвае маці , як старую жанчыну, якая 16 год з неаслабнай надзеяй чакае з вайны свайго сына, усё яе жыццё пасля вайны запаланіла гора. аўтар яе так апісвае «гэта старая, з пасівелымі валасамі, заўседы пячальнымі вачыма, згорбленая часам». гора яе «прыбіла ўсякі інтарэс да жыцця, зламала характар, спарахніла душу - нічога няміла цяпер старой адзінокай жанчыне» . яна не адна якіх пакалечыла вайна. вось і яна як сапраўдная маці чакае сына з вайны нягледзячы ні на што. яе душэўная рана на працягу доўгага часу не можа зацягнуцца, таму что яе любімы сын загінуў на вайне. гэтую маці ў гэтым свеце нічога не трымае, у яе нічога няма, яна нікому нічога не павінна. яе жыццё праходзіць у чаканні паштальёна, які зноў будзе злым, таму што менавіта злосцю ён ратуе сваю душу ад нямога пытання, на які не можа адказаць.
аутар гаворыць « сон не прыносіць тэклі адпачынку і збавення ад пакут. сны - працяг таго, пра што думае яна кожную хвіліну. ноччу яна бачыць васілька. але ён сніцца то пакалечаным, то цяжка параненым. сны ператвараюцца ў нясцерпны жах. усяму спрабуе знайсці яна тлумачэнне. i ўсё ўбачанае разам перарастае ва ўпэўненасць, што сын вернецца. упэўненасць настолькі моцная, што не дае чакаць у бяздзейнасці, і тэкля ідзе ўслед убачанай адзінокай постаці».
за вёскай ёсць помнік абаронцам радзімы і ахвярам вайны, за якімі яна даглядае, думаючы пра і пра сваіх родных.
апісваючы вобраз старой тэклі, васіль быкаў выкарыстоўвае азначэнні, якія характарызуюць яе душэўны стан.