4. Адзначце, на аснове камбінацыі якой сінтаксічнай сувязі пабудаваны сказ: Днём радавала пагода, ярка свяціла нізкае чырвонае сонца, і аднекуль з чыстага неба сыпаўся сіні іней; ночы стаялі месячныя, ядраныя: была поўня.  1) Бяззлучнікавая і злучальная;  2) злучальная, падпарадкавальная і бяззлучнікавая;  3) злучальная і падпарадкавальная;  4) бяззлучнікавая і падпарадкавальная. 5. Адзначце, якая схема адпавядае сказу: Увечары, калі над пальмамі загарэліся цёплыя зоркі і месяц паклаў свае залатыя дарожкі ў моры, а ў цёмным кіпарысавым гаі аглушальна зацёхкалі салаўі, падышлі з гітарай мясцовыя хлопцы – рыбакі, механікі, аграномы, сяляне, і пачаўся цудоўны вечар дружбы.  1) [ ], (калі...), і [ ].  2) [..., (калі...) і (...), а (...), ... ], і [ ].  3) [ ], (калі...), і (...), а (...), і [ ].  4) (Калі...), і (...), а (...), [ ].  5) [ ..., (калі.....], і [ ]. 6. Адзначце сказы з пунктуацыйнай памылкай:  1) Бяроза стаяла на краі баравіны, высокая, роўная і, калі ўпілася ў яе сякера, адразу здрыгануўся звонкі ствол, уся бяроза стала як шумлівая хмара трапяткіх матылёў.  2) Мара Францішка Скарыны і іншых дзеячаў беларускай культуры, каб кнігі на роднай мове траплялі ў самую гушчу народа, здзейснілася: пачалі выходзіць масавымі тыражамі кнігі.  3) Яму пастаянна хацелася ісці шпарчэй, небяспека рупна падганяла яго, але Сотнікаў усё марудней перастаўляў ногі, часта спыняўся і зноў кашляў.  4) Над вялікімі ляснымі званкамі, якія стаяць на ўзмежку паляны, гудзе чмель і ўсё стараецца, каб заляцець у вяночак: там, у глыбіні, ёсць мёд.  5) Міхасю здалося, што за акном шуміць не дождж, а чуецца шэпт жытнёвых каласоў: і ажно вочы разбегліся ад сініх валошак у выспелым жыце. 7. Адзначце правільны варыянт пастаноўкі знакаў прыпынку на месцы пропускаў у сказе: Не пасмеў сахаты пераплысці раку і на другі дзень_бо зноў прыляталі самалёты_а калі надумаў паспрабаваць шчасця на трэці_стала позна_крокаў за паўтараста ад берага з’явіліся акопы.  1) Коска, коска, коска, коска;  2) коска, коска, коска, двукроп’е;  3) коска, коска, коска, кропка з коскай; 4) коска, коска, коска, працяжнік;  5) двукроп’е, коска, коска, коска.

А можно по русски?

Янка Купала прысвяціў сваю паэму “Бандароўна” гераічнаму мінуламу украінскага народа. У тыя далёкія часы вельмі цяжка жылося украінскаму і беларускаму народу. Сяляне цярпелі не толькі нацыянальны і феадальны прыгнёт, а нават былі пазбаўлены усялякіх чалавечых праў.

Аднак народ не сядзеў на месцы, а змагаўся за сваю незалежнасць і волю.

Паэма “Бандароўна” названа у гонар смелага учынка дзяўчынкі –украіначкі Бандароўны.

У той час на Украіне крыўдзіў і свавольнічаў увесь народ пан Патоцкі. І калі аднойчы на вечарынцы ён убачыў Бандароўну, то вырашыў ён яе абняславіць. Пан сілай стаў прыставаць к дзяўчынцы, аднак тая доўга не думаючы з’ехала яму па твары. Не сцярпеў такіх адносін да сябе пан і прыстраліў Бандароўну. Потым ён вырашыў нейкім чынам згладзіць сваю віну і вырашыў наладзіць пышнае пахаванне Бандароўны. Аднак гэтая вестка вельмі хутка абляцела усю Украіну. Украінскі народ вырашыў зрабіць паўстанне супраць польскіх прыгнятальных паноў.

Асновай сюжэта паэмы “Бандароўна” з’яўляецца канфлікт паміж Бандароўнай і Патоцкім. У гэтым і праяўляецца канфлікт сацыяльнай няроўнасці чалавека.

Бандароўна рашуча адхіляе прапанову пана, з пагардай адмаўляецца ад яго багацця і грошай. У паядынку з панам Бандароўна не адзінокая, на яе баку праўда і падтрымка народа. Бандароўнана — дачка народа. Яна здольна на рашучыя учынкі і самаахярнасць. У вобразе Б. адлюстраваліся выдатныя рысы народнага характару як любоў, непакорлівасць, гераізм, высокая чалавечая годнасць, маральная чысціня.

Яна чалавек палымянай душы, гордая, смелая, непакорлівая. У гэтай простай украінскай дзяўчыны высока развіта пачуцце уласнай чалавечай годнасці. Але самая выдатная рыса яе характару — любоў да свайго народа, да свабоды. Б. ненавідзіць прыгнет, не можа жыць у няволі, не хоча быць палюбоўніцай пана. Свабода для яе даражэй за усе на свеце. У імя свабоды гераіня ахвяруе сваім жыццем.

Объяснение:

Пахне Чабор

Хіба на вечар той можна забыцца?

...Сонца за борам жар-птушкай садзіцца,

Штосьці спявае пяшчотнае бор,

Пахне Чабор,

Пахне Чабор...

Лёгкия кроки на вузкай сцяжынцы.

Дзеўчына ў белай іскрыстая хусцінцы,

Быццам абсыпана промнямі Зор.

Пахне чабор,

Пахне чабор...

Выйсці б на сустрач, стаць і прызнацца.

Вось яно - блізкае, яснае шчасце,

Клікнуць хацелася - голас замёр.

Пахне чабор,

Пахне чабор...

Год адзінаццаць, а можа дванаццаць

Сэрца баліць што не здолеў спаткацца,

Сэрца нязменна хвалюе дакор.

Пахне чабор,

Пахне чабор...

Час той схаваўся за дальняй гарою,

Здасца хвілінай - яна прада мною...

Выйду. Гукаю. Маўклівы прастор.

Пахне чабор,

Пахне чабор...