Идэйны сэнс вобраза вяликага сходу у пьесе я.купала "раскиданае гняздо! "

у драме янкі купалы “раскіданае гняздо” паказваецца абуджэнне нацыянальнай свядомасці беларускага сялянства. разрабаваныя панамі, яны намагаюцца абараніць сваю маёмасць і захаваць волю і чалавечую годнасць. вялікі сход у драме паказваецца як магчымасць для простых людзей аб’яднацца і выступіць несправядлівасці. для сымона зябліка, аднаго з цэнтральных вобразаў у драме, вялікі сход – гэта новы шанец у барацьбе. ён стаміўся хадзіць па судах, ён прагне дзеяння. на магіле бацькі ён дае клятву абараніць разбуранае гняздо. і ён ідзе за незнаёмым, які заклікае на сход, дзе будзе вырашацца пытанне аб тым, як выгнаць з роднай зямлі страшнага смока-упыра і далей змагацца за сваё вызваленне.

цікавы ў драме вобраз незнаёмага, які агітуе сялянаў збірацца на вялікі сход. ён філасофскі і рамантычны. пісьменнік нават не надае імя герою, паказваючы, што гэты дух можа жыць у кожным з беларусаў. аптымізм і надзея на лепшую будучыню ўвасабляюцца ў гэтым вобразе. акрамя таго, незнаёмы паказвае нам, што ў самай цяжкай сітуацыі чалавек не павінен пакладаць рукі, а дзейнічаць.

разам з сымонам на вялікі сход збіраецца і зоська – рамантычная дзяўчына, якая таксама марыць пра шчасце. у яе зусім іншае ўяўленне пра жыццё, яна не прагне крыві і помсты, як сымон. зоська верыць у людзей, верыць у бога. але ж і для яе вялікі сход выпадае адзіным выбарам, куды накіравацца з раскіданага гнязда.

такім чынам, вялікі сход у драме паказваецца сімвалічным месцам, куды кіруюцца беларусы, пазбаўленыя іншай надзеі на вызваленне. з раскіданых гнёздаў, розныя ў сваіх марах і светапоглядах, яны не бачаць іншага шляху, як ісці на заклік. і гэты заклік, магчыма, стане новай надзеяй у іхнім змаганні за шчасце і справядлівасць.

Верш я.янішчыц вельмі добры і просты. аўтар пераде у ім сваі пачуцці, свае думкі.   "пачынаецца ўсё с зюбві,   нават самая простая ява." гаворыць пра тое, што з любві ўсё пачынаецца і ёй ўсё заканчваецца. без любві не было б нічога. наша жыццё пачынаецца з любві, нашы дзеянні пабудаваны на любві, з любві пачынаемся мы самі. усё ў гэтым свеце пабудавана на любві. аўтар   закликае  нас любіць не гледзячы ні на што. заклікае ісці за сваімі каханымі хоць на край свету.: "ты пакліч мяне. пазаві. сто дарог за маімі плячыма."так  сама аўтар гаворыць пра тое, што і агіда пачынаецца ,і здрада, і нянавісць. калі ты любіш чалавека, але чалавек гэтага не цэніць-з'яўляецца агіда, ты пачынаешь ненавідзець гэтага "пачынаецца ўсё зь любві — нават ненавісьць і агіда.." верш паказвае нам, што трэбы адносіцца да людзей так, як ты хочаш каб яны адносіліся да цябе. мне спадабаўся гэты верш, таму што ён жыццёвы, паказвае тое, што наш мір не цэніць ніякія пачуцці. аўтар у гэтым вершы хоча каб яго пачулі, хоча зрабіць гэты мір трохі лепей. і я так сама хачу сказаць, што трэба любіць і быць любімым, бо без гэтакга мір страціць сваё жыццё.

  салигорск- горад не тольки малады, але и маладзёжны.   у ясныя сонечныя дни на скверах и бульварах з'яуляюцца шумливыя ланцужки дзяцей. усюды сме,звонкия галасы,шчэбет.   у новым горадзе усё новае, свежае, маладое. прасторныя плошчы, шырокия вулицы, вяликия магазины. светлыя у пяць-дзевяць паверхау. и усюды шчасливыя маладыя твары.   шумными чародками бягуць пасля школы гарэзныя падлетки, пад канец дня з'яуляюцца на вулицах новенькия зручныя каляски. маладыя мамы и папы прагульваюць пасля работы сваих малышоу. у салигорску няма ускраин. няма вузких крывых вулачак и завулкау. няма драуляных хат. прыгожыя, аднолькава шырокия и роуныя вулицы з бульварами и скверами, залитыми сонцам камяницами выходзяць у адкрытае роунае поле.