Написать : мои адносины да родной мовы

Пад навесам даху нашага дому было ластаўчына гняздо, злепленае з глею, прынесенага ў дзюбах з берага маленькага  капанага  стаўка. яно вісела  рукавіцай і, калі вылупіліся птушаняты, стала паціхеньку пішчаць. калі птушаняты падраслі, то адзін з іх, самы моцны і абжорысты,  пачаў  высоўвацца з цёмнае адтуліны. рот у яго з жоўтым  абадочкам  здаваўся  непемерна  вялікім. галава птушаняці была афарбаваная ў чорны колер, а на грудцы з'явіўся цёмна-карычневы фартушок. птушаня здавалася нават большым за сваіх бацькоў, якія  няспынна  насілі яму ўсялякіх  казюрак. ішоў час, і настаў дзень, калі я ўбачыў у небе над нашым дахам пяць ластавак. яны лёталі ў зружавелым вячэрнім паветры. я заўважыў, што дзве з іх лётаюць больш жвава і лёгка, чым тры астатнія. ластаўкі-бацькі вучылі лётаць сваіх птушанят. увосень ластаўкі зніклі, і наш дом як быццам  нешта страціў.

Тэлебачэнне і камп'ютар вашлі ў наша жыццё вельмі трывала. мы карыстуемся імі кожны дзень і не ўяўляем наша жыццё без гэтых цудаў тэхнікі. тэлебачэнне нам пазбавіцца ад нуды, а камп'ютар дае нам магчымасць увайсці ў міравую павуціну - інтэрнэт. але кніга заўсёды чалавеку, яна давала яму савет ў складаную хвіліну, таксама правесці час добра, без нуды. ці патрэбна кніга ў век тэлебачання і камп'ютара? кожны адкажа на гэтае пытанне  па-рознаму, але камп'ютары, тэлевізары - гэта тэхніка, яна ў любы момант можа зламацца, а кніга заўсёды будзе побач.