АСАН ҚАЙҒЫНЫҢ ЖЕРГЕ АЙТҚАН СЫНЫ
Объяснение:
Торғай өзенін:
Ағар суы бал татыған, ақ шабағы май татыған жер екен! – депті.
Терісаққан деген өзенді көргенде:
Сарыарқаның тұздығы екен! – депті.
Есіл деген өзенді көргенде:
Жары менен суының, жарлысы мен байы тең болатұғын жер екен, — депті.
Нұраның бойын көргенде:
Алты күнде ат семіртіп мінетұғын жер екен, — депті.
Шідерті деген өзенді көрген кезде:
Мына шіркіннің топырағы асыл екен. Алты ай арықтатып мінген ат бір айда майға бітетін жер екен! Бос жылқы шідерлеп қойғандай тоқтайтұғын жылқының қонысы екен! – депті.
Орфоэпия (гр. 'ортһос' – дұрыс, епос – сөз, сөйлеу) – сөздер мен сөз тіркестерінің дұрыс айтылу ережелерінің жиынтығы. Тілдегі сөздердің айтылуы мен жазылуы бірдей бола бермейді. Қазақ тілінің дыбыс үндестігіне сәйкес көптеген сөздер орфография нормадан ауытқып айтылады. Мысалы, құлұн, өнөр, түңгү, Амаңгелді, көг гүл, айталады, ағиық, т.б. Сөздерді дұрыс айту нормалары дыбыс үндестігіне, яғни ілгерінді, кейінді, тоғыспалы ықпал заңдылықтарына негізделеді. Сөздердің дұрыс айтылуы орфоэпия сөздіктерде көрсетіліп отырады. Орфоэпия нормада дұрыс сөйлей білу сөздің әуезділігін сақтауға мүмкіндік береді, сөз құлаққа жағымды естіледі. Орфоэпия тілдің ауызша сөйлеу нормаларын реттеп отырады. Әр тілдің орфоэпиясы сол тілдің басты фонетикалық заңдылықтарына сүйенеді. Мысалы: орыс тілінде сөздің дұрыс айтылуы, негізінде, екпінге байланысты болса, қазақ тілінде сингармонизм зандылығына байланысты.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Когда единственный раз на улице он испытывает облегчение «и чувство одиночества начинает мало-помалу отлегать от груди»? Отчего это происходит? П
Как только он остается один, тоска вновь наваливается на него, извозчику тяжело думать о смерти сына, его охватывает ужас и боль. Его тоска огромна и тяжела:
«Утихшая ненадолго тоска появляется вновь и распирает грудь еще с большей силой. Глаза Ионы тревожно и мученически бегают по толпам, снующим по обе стороны улицы: не найдется ли из этих тысяч людей хоть один, который выслушал бы его? Но толпы бегут, не замечая ни его, ни тоски... Тоска громадная, не знающая границ. Лопни грудь Ионы и вылейся из нее тоска, так она бы, кажется, весь свет залила, но, тем не менее, ее не видно. Она сумела поместиться в такую ничтожную скорлупу, что ее не увидишь днем с огнем...»