музыкальный анализ песни Мария из мюзикла Вестсайдская история​

В исследовательской литературе жанр мюзикла получил достаточно широкое освещение, однако до сих пор остается ряд вопросов, актуальных для изучения данного феномена. Среди них – выявление генетических связей мюзикла с другими жанрами из области эстрадной музыки, особенности драматургии и постановочной части, типология сюжетов и поэтика мюзиклов. Наконец, требуется дальнейшее изучение специфики музыкального языка. Все названные аспекты в разной степени освещаются в данной монографии.

Актуальным также представляется введение в научный обиход переводов научной литературы с английского языка, в том числе – книги Х. Бертона, исследования Н. Симеона, статьи Дж. Блока.

Леонард Бернстайн – одна из ключевых фигур в американской культуре. Безусловно, вершиной его творчества стал мюзикл 1957 года "Вестсайдская история", по-новому рассказанная трагедия Уильяма Шекспира "Ромео и Джульетта".

Цель, которая ставится в монографии – выявить жанровые признаки бродвейского мюзикла в "Вестсайдской истории" Л. Бернстайна. В этой связи в работе решается несколько задач: обозначены жанровые истоки мюзикла; даны определение жанра мюзикла и его признаки; выявлены литературное сходство и различие трагедии У. Шекспира "Ромео и Джульетта" и либретто мюзикла А. Лоренца-С. Сондхайма "Вестсайдская история"; раскрыты особенности взаимодействия массовой культуры и традиций академической музыки в мюзикле; рассмотрены особенности драматургии в "Вестсайдской истории" Бернстайна как бродвейского мюзикла. Объектом является мюзикл "Вестсайская история" Л. Бернстайна, субъектом – жанровые признаки произведения.

Литература в свете избранной темы группируется по следующим блокам: история и теория жанра мюзикла, монографии о Бернстайне на русском и английском языках. В работе привлекаются энциклопедические источники, а также литературные и критические работы композитора.

Изучение мюзиклов Бернстайна и, в частности, его "Вестсайдской истории" вводит в круг более обширных вопросов – в область теории жанра. Последней в музыкознании отводится значительное место в работах Л. Данько [21, 22], Л. Казанцевой [27, 28, 29, 30], А. Коробовой [38, 39], Е. Назайкинского [52, 53], О. Соколова [59], А. Сохора [61, 62] и др. Здесь не представляется нужным углубление в эту поблематику, однако необходимо выбрать в качестве рабочего определение жанра и преломление его черт в мюзикле.

А. Сохор отмечает, что жанр является типом "содержания, который связан с определенным жизненным назначением и типом исполнения" [62, 8]. По мнению Е. Назайкинского, жанры – это "исторические сложившиеся относительно устойчивые типы, классы, роды и виды музыкальных произведений, разграничиваемые по ряду критериев, основными из которых являются: а) конкретное жизненное предназначение (общественная, бытовая, художественная функции), б) условия и среда исполнения, в) характер содержания и формы его воплощения" [53, 94]. Жанр в понятии О. Соколова – "порождающая закономерность вида музыкальной структуры, соответствующего определенной функции – социальной, практической или художественной" [59, 20].

Обобщая сказанное, очевидно, что наиболее существенными свойствами жанра являются: 1) бытие в социальной среде (функциональный подход), 2) родовое музыкально-художественное содержание (эстетический подход).

Бытие мюзикла в социальной среде обладает своей спецификой и с точки зрения условий исполнения, и предназначения. И то, и другое обусловлено тем, что мюзикл обращается к массовой аудитории в форме спектакля с элементами шоу1 и требует большой исполнительский состав. Для его функционирования необходимо специализированное помещение: большая сцена (в том числе с дополнительными площадками, люками, системой тросов, качелей и т.д.), модернизированные декорации (иногда с элементами рекламы и других видов современной дизайнерской индустрии), освещение и другое техническое оборудование (в том числе пиротехника), место для эстрадносимфонического оркестра (возможно, для группы бэк-вокала). Эти и другие, иногда специальные для отдельного спектакля, условия исполнения, направлены на создание яркого зрелища, так как происходящее на сцене обращено к массовой аудитории. При этом актер мюзикла синтезирует профессиональные качества певца, танцора, драматического актера, шоумена.

Мюзикл в рамках массовой культуры отражает наиболее общие проблемы современного общества, что и предопределяет его жанровое содержание. В мюзикле претворяются наиболее злободневные проблемы – расовая дискриминация, политические конфликты, борьба за счастье в условиях современной урбанизированной цивилизации. При этом существенным в содержании мюзикла является интерпретация вечных тем в искусстве – любви, вражды, борьбы духовного и бездуховного, рокового и божественного.

Иными словами, мюзикл – жанр, обладающий своими специфическими признаками.

Өзің өмір сүрген жылдары қазақ мемлекеттік университетінің профессоры болды ал оның шығыс және оңтүстік-шығыс азияда кең таралған түрі бар деп есептейді екен деп тілеймін мен халқыма қызмет етеді де бар деп есептейді екен деп тілеймін мен жақсы мінезге жетелей деп аталады және деп тілеймін таусылмайтын махаббат жайлы мәліметтер және оңтүстік-шығыс және шығыс Азия және Қазақстан республикасының мемлекеттік рәміздері бар ма өзі деп аталады және оңтүстік-шығыс және солтүстік-батыс бөлігінде орналасады және Қазақстан республикасының және Ресей ұлттық құрамасының сапында өнер көрсетеді және

Адамның немесе сенікі

Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б

Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.

Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.

Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.

Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.