Одна из нити текстильные волокна расположены перпендикулярно кромки​

1)    Запишем уравнение реакции в общем виде:
NH2-(CHR)-COOH + C2H5OH → NH2-(CHR)-COOC2H5 + H2O
2)     Выразим молярные массы аминокислоты и сложного эфира (102 + R)
М(аминокислоты) = (74 + R)
М (сложного эфира) = (102 + R)
3)    Исходя из условия, что молярная масса сложного эфира на 18,54% больше молярной массы исходной аминокислоты, можно составить пропорцию
                 (74 + R) –        100%
 (102 + R) - (74 + R)     –     18,54%
Решаем
(74 + R) ∙ 18,54 = (102 + R -74- R) ∙100
1371,96 +18,54R = 2800
18,54R = 1428,04
R= 77 Это радикал фенил.
Такой аминокислоты в составе белков нет (фенилглицин), она используется в синтезе красителя индиго.
Если при решении правильно определена молярная масса радикала, то задача засчитывалась полностью. Многие пытались подобрать самую близкую по молярной массе аминокислоту (молярная масса аминокислоты равна 74+77=151), что близко к метионину. Это ответ также зачитывался как правильный.

У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.

Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.