4.чему равна максимальная высота, на которую поднимается тело, брошенное вертикально вверх со скоростью 40 км\ч? 5. начав движение из состояния покоя с ускорением 6 м\с2., тело достигло скорочти 36 м\с и, продолжая движение, остановилось через 5 с, какой путь прошо тело за все время движения?

4. формула максимальной высоты:

hmax = v^2/2g  = 11.1*11.1/20 ~ 6.16 м.

5.  v01 = 0 м/c.

v1 = 36 м/c.

a1 = 6 м/c.

v02 - 36 м/с.

t2 = 5 c.

a2 - ?

d(дельта)s - ?

v^2 = 2as => s = v^2/2a

s = 36*36/12 = 108 м.

теперь найдем тормозной путь.

a = v/t = 36/5 = 7.2 м/c^2.

s = v0t - at^2/2 = 36*5 - 7.2 * 15/2 = 180 - 90 = 90 м.

теперь найдем общий путь.

ds = 108 + 90 = 198 м.

V₀=5м\с , а=2м\с², х=5t+t² , тело движется равноускоренно из начала координат  с начальной скоростью 5м\с (начальная скорость положительная, тело движется вдоль направления оси х) и ускорением 2м\с² (ускорение положительное, тело разгоняется).

Объяснение:

Единицы измерения с СИ это метр и секунда. Поэтому все ответы даем в метрах, секундах.

запишем общий вид уравнения скорости и сравним данное с общим:

Vx=V₀+аt и Vx=5+2t ⇒ V₀=5м\с , а=2м\с²

Общий вид уравнения координаты х=х₀ + V₀t + аt²/2

Т.к. по условию не сказано, что тело имеет начальную координату, топримем ее за ноль. х₀ =0. Подставим имеющиеся данные в уравнение:

х=0+5t+2t²/2 или х=5t+t²

электрмагниттік құбылыстың, яғни электр зарядының болуына және олардың қозғалысы мен өзара әсеріне негізделген құбылыстардың жиынтығы, “Э.” терминінің мазмұны физика мен техниканың даму процесінде өзгеріп, толығып отырады.

Қарапайым электрлік және магниттік құбылыстар ерте заманда-ақ белгілі болғанымен “Э.” туралы ілім 17 ғ-ға дейін дами алған жоқ. 18 ғ-да ол ілім жүйеге түспеген фактілер мен бір-біріне қайшы жорамалдар жиынтығынан тұрады. “Э.” жөніндегі алғашқы деректер кейбір денелер (мыс., янтарь) үйкеліс нәтижесінде “электрленеді”, яғни ондай денелер жеңіл денелерді өзіне тартады деген тұжырым түрінде болды (ғылымға “Э.” терминін 1600 ж. У.Гильберт енгізген). 18 ғ-дың басында денелердің электрленуі сол денені қоршаған “электрлік атмосфера” әсерінен болады деп қарастырылды. Алайда 18 ғ-дың ортасынан бастап денелердің ішінде электрлік “флюидтар” (сұйықтар) болады деген болжамдар қалыптаса бастады. 18 ғ-дың аяғында Г.Кавендиш (1773) және Ш.Кулон (1785) ұқыпты жүргізілген өлшеулерге сүйене