Меньшевиктер эсерлерімен бірлесіп "Біріккен социалистік одақты" қай жерде құрды ​

Меньшевиктер, РСДЖП – Ресей социал-демократиялық жұмысшы партиясы құрамындағы оңшыл бағыттағы ағым (фракция).

Меньшевиктер

Меньшевиктер 1903 жылы РСДЖП-ның 2-съезінде көпшілікке қарсы аз ғана топ ретінде пайда болды . Меньшевиктердің саяси жетекшілері әрі идеологтары Г.Плеханов, Л.Мартов, П.Аксельрод, т.б. болды. Олар партияның ОК-індегі большевиктердің қатал орталықтандыру саясатына қарсы болды.

1905 – 1907 жылы революция кезінде меньшевиктер жұмысшы табы (пролетариат) самодержавиеге қарсы күресте либерал буржуазиямен одақтасу керек деп есептеп, шаруалар революциясына және қарулы көтерілістерге қарсы болды.

1917 жылы Ақпан революциясынан кейін, меньшевиктер уақытша үкіметті қолдады. Қазан төңкерісіне қарсы шықты. Олар Ресейде социализм орнату үшін әлі әлеуметтік жағдай қалыптасқан жоқ деп есептеді. Азамат соғысы жылдары большевиктерге қарсы майдандарда белсенді әрекет етті, қарулы көтерілістер ұйымдастырды. Бірақ Антанта интервенциясына және оларды қызу қолдаған контрреволюциялық күштерге де қарсы болды.

1924 жылдан бастап меньшевиктер саяси ұйым ретінде КСРО территориясында өзінің қызметін тоқтатты. Соған қарамастан 1931 жылы наурыз айында меньшевиктердің аман қалған саяси лидерлеріне жасанды айыптар тағылып (кеңестік өкіметке қастандық жасаушылар, шетел жансыздары, т.б.), 14 адам әр түрлі мерзімдерге бас бостандықтарынан айырылды.

ВКЛ = сохраняло в основном в своём государственном устройстве черты социально-политической системы, существовавшей в княжествах Древней Руси ― Полоцком, Минским, Туровском и других.Вся власть и государственное управление в княжестве принадлежали Великому князю литовскому , иногда бывшему и королем польским. Ему были подчинены князья и крупные феодалы-паны, управлявшие отдельными княжествами и землями. Великий князь имел широкие полномочия: право вести международные дела, вступать в союзы, объявлять войну и мир, руководить военными силами. Ему принадлежало право законодательной инициативы, за его подписью издавались все важные законодательные акты.

(Это доисторическая эпоха)
На лаконские земли, где первоначально жили лелеги, прибыли ахейцы из царского рода, родственного Персеиде, место которых позднее заняли Пелопиды. После завоевания Пелопоннеса дорийцами Лакония, наименее плодородная и незначительная область, вследствие обмана, досталась несовершеннолетним сыновьям Аристодема, Еврисфену и Проклу из рода Гераклидов. От них произошли династии Агиадов (от имени Агида, сына Еврисфена) и Еврипонтидов (от имени Еврипонта, внука Прокла).

Главным городом Лаконии вскоре стала Спарта, расположенная вблизи древних Амикл, которые, как и остальные ахейские города, потеряли свои политические права. Наряду с господствующими дорийцами и спартиатами, население страны состояло из ахейцев, среди которых выделяли периэков (др.-греч. περίοικοι) — лишённых политических прав, но лично свободных и имеющих право на владение собственностью, и илотов — лишённых своих земельных участков и обращённых в рабов. Долгое время Спарта ничем не выделялась среди дорических государств. Внешние войны она вела с соседними аргосскими и аркадскими городами.