сделать таблицу по истории с выводом

прости но здес нечево не видно

XVII ғасырдың аяғында Қазақ хандығына Оңтүстік-батыстан жайық казактары қолдаған еділ қалмақтары шапқыншылық жасады, солтүстіктен сібір казактары шабуылдады; Жайыктың арғы бетіндегі қоныстардан башқұрттар да дәмеленді. Оңтүстіктен қазақтарға Орта Азия хандықтарының (Бұхара, Хиуа) билеушілері қысым көрсетті. Бірақ қазақ халқына ең каһарлы қауіп шығыстан — күшті де агрессияшыл Жоңғар хандығы тарапынан төнді. Бұл дүрбелең замандағы Қазақ Ордасының ханы Тәуке болатын. Халық берген, тарихқа енген есімі — Әз-Тәуке, яғни, дана Тәуке.

Біртұтас Қазақ Ордасында тура отыз бес жыл билік құрған Әз-Тәуке әкесінің көзі тірісінде Шығыс Түркістан тарабындағы елшілікке қатысады. 1680 жылы ақ киізге көтерілгенде ақыл тоқтатқан кемел жаста Есім хан заманының оқиғаларынан нақты хабардар Жәңгір хан заманындағы ахуалға тікелей куәгер деген сөз қайраткер ретінде қалыптасу кезеңі отыз жылдық, тыныштық дәуіріне сәйкеседі, Тәукенің жауынгер хан емес, ақылман хан ретінде тарихқа енуінің түп төркіні осында жатқан сияқты. Егер арғы тарихқа бойласак, Тәукені Қасым ханға ұқсатар едік. Бірақ сол, касқа жолды Қасымның өзі ең алдымен әскербасы болатын.

Политические партии Соединённых Штатов Америки играют важную роль в политической системе и жизни страны, несмотря на то, что Конституция Соединённых Штатов не оговаривает особо их существование. Традиционно для США характерна двухпартийная система, когда с середины XIX века в политике доминируют две большие партии, регулярно сменяющие друг друга у власти.

Политологи и историки делят развитие двухпартийной системы Америки на пять эпох.[1] Современная двухпартийная система состоит из Демократической иРеспубликанской партий, которые неизменно побеждают на президентских выборах с 1852 года и контролируют Конгресс Соединённых Штатов с 1856 года. Начиная с1930-х годов демократы в целом занимают в американской политике позиции чуть левее центра, в то время как республиканцы находятся правее центра.

Помимо двух ведущих партий в США действуют ещё 38 федеральных третьих партий, не считая региональных, но влияния на политику они почти не оказывают. Лишь время от времени кому-нибудь из членов малых партий удаётся добиться избрания в Палату представителей или Сенат. В некоторых штатах существуют партии пользующиеся реальным влиянием на региональную политику, например, Вермонтская прогрессивная партия.