Алматы қаласына саяхат.
Нұрлыбек: Күзгі демалыстың басталуын сондай асығыс күтіп жүрмін... Енді төрт күн қалды.
Еркеғали: Неліктен сонша күтіп жүрсің?
Нұрлыбек: Ата – анам осы жолы демалыс уақытында Алматы қаласына отбасымызбен барып, демаламыз деп уәде берген болатын.
Еркеғали: Қандай, керемет! Мен Алматыда әлі болып көрген жоқпын. Әсем қала деп естігенім ғана болмаса.
Нұрлыбек: Оңтүстік астанамыз аталып кеткен Алматыда серуендеп қыдыру мен аты әлемге әйгілі Алматы апортын татып көрудің өзі арман ғой.
Еркеғали: Алматыны тіпті өлең - жырға қосқан ақын - жазушылар қаншама десеңші... Серуенлейтін жерлер де көп шығар?
Нұрлыбек: Әрине, өте көп. Әркім өзінің жан қалауы бойынша серуендейтін жер таба алады. Бірақ, міндетті түрде Көктебеге көтеріліп, әсем Алматыны жоғарыдан алақанымыздағыдай көру керек деп есептеймін. Сонымен қатар, Аты әлемге әйгілі Медеу мұз айдынында коньки теуіп, Абай атындағы ұлттық опера және балет теартының кезекті қойылымын тамашалап, Ә.Қастеев атындағы сурет галереясына бару міндетті деп санаймын. Бұлар, енді, ойын – сауық орталықтарын қоспағанда ғана.
Еркеғали: Мен де сәті түскенде барармын. Саған сәтті сапар тілеймін!
Нұрлыбек: Рахмет, Алматының әйгілі апортын сәлемдеме ретінде алып келемін.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Написать сочинение на тему "нужно время " с переводом на казахский
«Уақыттың бар болуы – барлық оқиғаның бір мезетте болмайтындығымен тікелей байланысты» деп Альберт Эйнштейн айтып кеткен. Уақытты әр адам денсаулығына, жасына, көңіл-күйіне, қызметіне байланысты әр түрлі өткізеді және әрқалай қабылдайды. Адам есейген сайын, уақыты зымырап өтіп жатқандай көрінеді. Уақыт адам жайбарақат күйде болғанда тез өтіп жатқандай болғанымен, асыққанда өте жылдам, ал кей кезде бір нәрседен қорыққанда немесе бір нәрсені күткенде уақыт өтпей қояды, тоқтап қалғандай сезінесің. Отырыста, жұмыста жаныңда көңілді адамдар болып, олармен сөйлесіп отырсаң, уақытың сәтті әрі тез өтетін секілді, ал мағынасыз көп сөйлейтін адаммен уақытың жәй өтетінін байқайсыз. Осы кезге дейін уақытқа ғылымда анықтама берілмегенмен, уақытты үнемді пайдаланатын адамның өзі секілді. Француз зерттеушісі Мишель Сифр 1960 жылы тәжірибе жасайды. Ол күн көзі көрінбейтін, жарығы мен сағаты жоқ үңгірге кіріп екі ай өмір сүріп көрген. Нәтижесінде, 4-5 сағат болмаса, әдеттегі 24 сағаттан жаңылмаған. Яғни, уақыттың ақырын немесе жылдам өтуі тек өзіңізге байланысты. Әрдайым жаныңызға жақсы адамдарды жинап, уақытты тиімді пайдалана біліңіз деген қорытындыға келеді.