Эссе на тему бабушка на казахском

Менің әжемнің аты - Анна. Ол өте жақсы және мейірімді. Мен оны үнемі әжесі деп атаймын, себебі ол сөзге лайық. Әже әрқашан менімен ойнады, маған көптеген тәттілер сатып алды, бәліш пісіруді үйретті. Ол әрдайым маған түнде әр түрлі ертегілерді оқыды, кейде менің қасымда ұйықтап жатты. Екеуміз көп серуендеуге, ойнауға көп уақыт бөлеміз. Кейде демалыс кезінде біз түрлі сайыстар ұйымдастырамыз, барлығы бізді қалай таң қалдырды деп таң қалды. Уақыт өте келе, әжеге мұның бәрін жасау қиынға соқты. Мен оны қолымнан келгенше қолдай бастадым. Мен оған кіріп, оның маған қалай күлгенін көріп, өзімді жақсы сезіндім, оны тура жеткізе алмадым. Мен оны мақтан тұтамын және оны мақтан тұтамын
Дерек көзі: Тақырып бойынша шығарма Менің әжем

Балуан / Палуан - күрес өнерін жетік меңгерген алып күш иесі.

Көне Иранда палуан (палван, пехлеван) деп ақсүйек әскерилерді атаған, бұл сөз көне түркі тіліндегі «алып» сөзімен мағыналас. Шығыс елдерінде орта ғасырларда балуандар соғыс кезінде басы металдан кұйылған ауыр шоқпар күрзімен қаруланып, әскери қосындардың «күрзішілер» бөліктерін құраған. Күрес өнерімен айналысатын, ас-тойларда сайысқа түсетін зор күш иесін қазақтар «балуан» деп атайды.

Балуандықпен айналысатын адам ұлттық күрестің айла-тәсілдерін жетік меңгеріп, күшін жетілдіру үшін ауыр салмақты заттарды көтеріп жаттыққан. Балуандар күрес сайыстарына өз руларының атынан шығып, руының намысы үшін күрескен. Жеңістерге жетіп, елінің атын шығарған балуандардың есімі бүкіл халыққатанымал болып, ел құрметіне бөленген. Балуандар базар, жәрмеңкелерде, ойын алаңдарында жұрт алдында ауыр заттарды, кірдің тастарын көтеріп те өнер көрсеткен [1].

Күш-қайратымен, күрестердегі жеңістерімен есімі бүкіл қазақ қауымына танымал болған, Балуан Шолақ атанып кеткен әнші-композитор Нұрмағамбет Баймырзаұлы (1864-1916), Иманжүсіп Құтпанұлы, XIX ғ.-дың аяғы мен XX ғ.-дың басында өткізілген әлемдік додаларда кәсіби классикалық күрес жарыстарына қатысып, әлем чемпионы атанған, есімі әлемге әйгілі болған Қажымұқан Мұңайтпасұлы (1871-1948) бар қазақ ардақтаған нар тұлғалы азаматтар.

Балуандық өнермен Абайдың әкесі Құнанбай, ата- бабалары Өскенбай мен Ырғызбай да айналысқан. Әсіресе, Ырғызбай талай ноқталы және қоңыраулы дейтін балуандарды жеңіп, үлкен атақ-даңққа ие болған екен. Балуандардың бір-бірімен күреске шығуын халық балуанға түсті десе, қарсыласын жығып, өз қауымының атын шығарып жүрген балуандарды «түйе балуан» деп атаған. Сонымен қатар күші мен әдіс-амалы айырықша асқан жеңілуді білмейтін балуанды күресетін ортаға ноқталап әкелетін болған. Бұл үрдіс бір жағынан қарсыласының мысын басу үшін қолданылатын психологиялық тәсіл болса, екінші жағынан балуанның асқан жеңімпаз ретіндегі мәртебесін айғақтайтын символдық рөл атқарған 

Әке – әркімнің сүйенер тіреуі. Әке әркімге

қымбат. Әкені ардақтай білу керек,

өйткені ол отбасының ең басты мүшесі,

Яғни отағасы. «Әкеге қарап ұл өсер»

дегендей әкенің балаға үйретері көп. Ол

өзінің болашағына алаңдап ойланып

толғанады. Ол болашақта баласының

жақсы болуын қалайды. Әке

Әке жақсы

болса, баласы да соған еліктейді. Бала

қашан болмасын әкені ардақтауы керек.

«Әке - асқар тау» деп бекер айтылмаған.

Әркім өз әкесін әрқашан өзінен жоғары

ұстауы керек. Әкені ардақтау - әркімнің

міндеті, себебі әке бұл өмірде өте қымбат

адамдардың бірі болып табылады. «Әке

көрген оқ жонар». Бұл да Әкеге

байланысты ардақты айтылған сөз. Мен

әкенің бойынан күш

Жігерді,

батырлықты, батылдықты, қайсарлықты,

білімділікті, барлық қасиеттерді көруге

болады деп ойлаймын. қарап отырсақ

әкенің де түр-түрі болады