34. Бірыңғай мүшелерді ма, па, та, те, да, мен шылаулары арқыл байланыстырып, өлеңді мәнерлеп оқы.Қаңғырған қаңбақсың, Кімге тұлға болмақсың?​

Өзі қаңбақ болсын,

Онда қайдан салмақ болсын,

Тұрақтай алмай тегістікке,

Тірелді бір күн егістікке.

Бидайға қаңбақ тым қатты,

Дауыспен былай тіл қатты:

— Сен осы бидайсың ба?

— Бидаймын.

— Ақыл айтсам тыңдайсың ба?

— Тыңдаймын.

— Ашып айтсақ дұрысын,

Осы қай тұрысың?!

Жүрмейсің, көрмейсің, кезбейсің,

Не бар, не жоқты да сезбейсің.

Көктемде шығып,

Бастарың салбырап,

Күз болса бұғып,

Тұрғандарың маужырап...

Мен болсам міне,

Күні мен түні

Ұшарымды жел біліп,

Қонарымды сай біліп,

Сайран салып жүргенім,

Қызық өмір сүргенім...

— Ей, қаңбақ! — деді бидай,

Қанасына симай:

— Ашып айтсақ дұрысын,

Осы қай жүрісің?

Белгілі тұрағың жоқ,

Бас түгіл құлағың жоқ,

"Уф " десе қонасың,

"Суф " десе қонасың,

"Уф " десе ұшасың,

Қаңғырған қаңбақсың,

Кімге тұлға болмақсың ?

Біз болсақ міне,

Күні мен түні

Жинағанымыз дән,

Айналамыз толған ән...

Абырой да, бақ та,

Атақ та, даңқ та

Ерлік те, жеңіс те —

Барлығы осы егісте...

Бидайдың сөзі осымен бітті,

Қаңбақ жөніне зытты...

Дұрысын айтқан:

Бидай ма, қаңбақ па, —

Оны өздерің салмақта.