Міржақып Дулатовқа өлең шығару керек

Көз  Күптән улетели көньякка таба щебетуньи-карлыгачлар, ә тагын да элегрәк, ничек команда буенча, исчезли тиз стрижи. Көзге көннәрдә ишеттек егетләр кебек, саубуллашканда белән милой ватаннары, курлыкали күктә пролетные торналар. Белән нинди дә булса үзенчәлекле хисе озак карадык, аларга вслед, әйтерсең, торналар урлап алып китәләр иде үзе белән җәй. Тыныч кына переговариваясь, пролетели бу җылы көньякка таба казлар... Әзерләнә салкын кышка кешеләр. Күптән скосили арыш һәм бодай. Азыклар малга. Тљшерђл
ђр соңгы алма бакчаларында. Выкопали бәрәңге, чөгендер, кишер һәм туктаусыз аларны кышка. Әзерләнә һәм җәнлекләр кышка. Проворная аксым накопила бу дупле орехов, насушила отборных гөмбәләр. Кечкенә тычканы-полевки натаскали бу норки бөртек, наготовили душистого йомшак печән. Кара көздә төзи үзенең кышкы логово тырыш еж. Бер ворох коры яфраклардан натаскал ул астында иске пень. Бөтен кышны тыныч булыр, йокларга астында җылы одеялом. Сирђгрђк, барлык скупее греет осеннее кояшкай. Тиздән, тиздән башланачак беренче салкыннар. Кадәр иң яз застынет җир-матушка. Барысы да аңардан алдылар да, ул тљркемнећ.