Вчем по-твоему отличие человека в толпе от человека толпы?

Человек в толпе выделяется (отдельный человек), а человек толпы с нею сливается(рассматривается как одно целое).

"Әке үкiмi" тарауы әке мен бала арасындағы диологта құрылған. Бұл бөлiмде негiзгi шарықтау қай астарлы күйде Махамбеттiң өлiмiмен аяқталады. Шиеленiс кезеңi баласының әкесiне батырды өлтiргенiн мақтан етiп айтуы.

-Ой, залым-ай.

Мұнша залым екенiңдi жүрген қалай танымай.

Бұл сөздер әкесiнiң эмоциясын бiлдiрiп бояулық реңiшке ие болған.

-Рас ұлым, айтылған сөз оқпен тең,

Мен кезiнде Махамбеттi жек көргем.

Айтылған сөз оқпен тең, ақын идиомалық тiркестi де қолданған.

Ерлер аз ғой бара алатын байыпқа

Тым кеш ұқтым, Махамбеттей батырға

Бүкiл қазақ ғашық болса айып па?!

Ақын өлеңнiң негiзгi идеясы ретiнде батырлық, әдiлеттiлiк, ақындық зор махаббатты ту етiп көтередi. Азаппенен өтсе дағы таңдарым Қайрағам жоқ қығаныштық қан жарық. Ақын метонимияны орынды қолдану арқылы iзгiлiктi, алыптықты қызғанышқа жеңдiрмеу керек деген ұғымды басты идея ретiнде ұстанған. Шаханов ақындық деңгейi философиялық, толғаныстармен ұштасқан ақын. Оның дүниетанымдық дәрежесiн мына бiр шумақтан-ақ байқауға болады. Жауап берiп жататын сан қылыққа, Бiр заңдылық жатыр сол жаңғырықта Иә, оған күмән жоқ, сондықтан да Басымды ием мәңгi сол заңдылыққа. Поэма ханның озбырлығынан бастау алған. Бұл жерде ақынды лирик десек те жарасымды; яғни екеуiне де негiз бар. Эпик деуiмiз өлеңдерi сюжетке құрылған, сонымен қатар лириканың да тiлегiн ағыта бiлген, адамды терең сезiм тұңғиығына тартып әкететiн, өлеңдегi барлық оқиғаны көз алдыңа тiрiдей бейнелеп берер шебер суреткер. Ақынның сөзбен сурет санар қасиетiн осы поэмасынан да байқаймыз. Тарихи тақырыптарды, аңыз-әңгiмелердi негiзге ала отырып жүретiң нәзiк қыл тамырларын тербеп оқиғаны көз алдыға елестету шеберлiгi-Шаханов поэзиясына ғана тән. 

Объяснение:

кішкентайынан ол Махамбетті жек көрді, себебі әкесі оған ол жексұрын деп айтып келген болатын, әкесінің кегін алу үшін оның алдында мақтану үшін Махамбетті өлтіреді

сразу становится ясно, что молодой человек, задававший вопрос дяде, искренне интересуется событиями прошедшей войны. в нём горит огонь патриотизма и гордости за героические свершения своего народа. он наверняка уже не раз слышал о былых битвах, но это нисколько не утолило его жажду познания, а наоборот разожгло её ещё сильнее. юнцу хочется с головой окунуться в рассказы о подвигах героев, снова и снова вслушиваться в слова участников сражений, в мыслях представляя, что тоже идёт в яростную атаку против могучих сил неприятеля на поле боя.

дядя предстаёт перед нами в виде убелённого сединами ветерана, который с гордостью рассказывает племяннику о былых свершениях народа на поле брани. старик искренне восхищается отвагой и героизмом своих боевых товарищей. он ведёт свой рассказ от лица всех воинов, что, не жалея жизней своих, защищали отечество. этот человек искренне любит россию и готов пожертвовать ради неё даже последней каплей своей крови.