Найдите портретные описания и описание одежды остапа и андрия

Гоголь пишет о них как о двух дюжих молодцах с крепкими здоровыми лицами.младший андрий двадцати с лишком лет и ровно в сажень ростом" .старший остап  с детсва был и славился упорством при достижении цели.сперва он нехотел учиться .несколько раз он сбегал с бурсы  и прятал книги ,пока отец не пригрозил ему ,что остап не увидит запарожья  вовеки .если не научится в академии всем наукамскоро стал он начал заниматься и стал одним из лучших учеников. младший сын - андрий - учился "охотнее и без напряжения 

В1950 году михаил михайлович пришвин пишет свой рассказ москва-река, а в 1939 году паустовский придумал и написал уже свой рассказ «мещёрская сторона». в обоих произведения говорится о природе, об её особенностях и деталях, на что сразу обращаешь внимание при чтении. и в том, и в другом произведениях, люди готовы защитить свою территорию. пришвин и паустовский также описывают жизнь своих героев, что опять-таки объединяет их рассказы.  и всё же это разные произведения.  в «мещерской стороне» автор описывает природу чуть более подробно («путь в лесах-это….»), нежели, чем в «москве –реке». («но ещё удивительнеё….»), но разница невелика. если говорить о тропах, то в этом плане и у того, и у другого, много художественных средств выразительности. у пришвина- это такие, как: епитеты-"больших и малых","смоляной след",метафора - "сколько льдин, больших и малых, прошло", "медленно оставляющих смоляной след», а у паустоского- это такие, как: метафора - огненные ручейки  сравнение - беззаконниц  олицетворении - величавых, достойных, уверенных льдин (т. е. придание неживым объектам живых качеств)  эпитет - твердокаменная черная смола в «москве-реке» много прямой речи, разговоров персонажей («….»), чего нельзя сказать о «мещерской стороне». в рассказе паустовского мало диалогов героев, почти нет («…..»). поэтому в рассказе пришвина, мы можем более подробно понять речь героев.  если в рассказе «мещерская сторона» немного имён, фамилий («….») , то в «москве –реке» их достаточно. именам, прозвищам и фамилиям, мы можем немного больше узнать о герое, его жизни. («….»).  у пришвина, как я упоминала ранее, много героев, и им он много уделяет внимания, но и о природе, о речке могущественной не забывает. а у паустовского мало людей в рассказе, он больше акцентирует внимание на природе… но и рассказчик – это тоже неотъемлемая часть произведения «мещерская сторона».  обобщая сказанное, можно сказать, что «…» и «…» - это схожие по теме и идее произведения, но разные по написанию и описанию рассказы. у них много общего, но и много разного но самое главное – эти рассказы, пришвин и паустовский, написали для единой цели – донести до читателя мысль о том, что природа –это не фон действия, как это в основном бывает у писателей, а источник характеров, а человек – это часть природы, познающая себя через нее.

Андрэю лабановічу, маладому настаўніку «па душы быў і гэты глухі куток палесся, аб якім яшчэ дома так многа цікавага наслухаўся ад аднаго старога аб'ездчыка, і гэты народ з яго асаблівай моваю і звычаямі, так не падобнымі да мовы і звычаяў тых беларусаў, з гушчы якіх выйшаў лабановіч; гэты некрануты край старажытнасці, якая на кожным кроку кідалася яму ў вочы і затрымлівала на сабе ў» вёска цельшына — першае месца яго самастойнай працы. сваю дзейнасць лабановіч пачынае з паездкі ў воласць. калега лабановіча саханюк знаёміць яго з мясцовай інтэлігенцыяй, з пісарам і яго памочнікам, з «пісаранкамі», дочкамі пятра восіпавіча, з айцом кірылам і матушкай. апошні ўразіў лабановіча непрыняццем мужыка, непавагай да яго, з чым настаўнік горача спрачаецца. разам з тым а. кірыл лечыць і матэрыяльна падтрымлівае прыхажан. лабановіч вымушаны прызнаць, што а. кірыл «многа лепшы за тых, хто пра народ гаворыць высокія словы». стараста раман круглы загадвае цельшынцам пасылаць дзяцей у школу. лабановіч праводзіць першыя заняткі, знаёміцца з вучнямі, імкнецца з першых крокаў заслужыць іх давер. «сваё галоўнае назначэнне як настаўніка лабановіч вызначыў так: абудзіць і выклікаць да дзеяння крытычны розум, каб да кожнай з'явы і факта яны падыходзілі з пытаннямі — як выніклі? у чым іх прычына? » лабановіч знаёміцца з сям'ёй пана падлоўчага. з першага вечара маладому настаўніку кінулася ў вочы старэйшая дачка падлоўчага ядвіся, «стройная чарнявая дзяўчына, гадоў шаснаццаці». справа ў школе наладзілася. лабановіч радаваўся поспехам сваіх навучэнцаў, аддаваў ім шмат часу. на свята, пасля вечарыны ў арцельнага старасты бабініча, дзеці якога павінны былі хадзіць у цельшынскую школу, лабановіч выбраўся да свайго былога настаўніка, сябра турсевіча. узаемная радасць ад сустрэчы. гаворка-спрэчка пра сэнс жыцця (пра гэта лабановіч нямала думаў на адзіноце), пра прыгажосць роднай прыроды, служэнне свайму народу. турсевіч , што збіраецца падацца ў інстытут. лабановіч таксама адчувае патрэбу ў ведах, але інстытут яго не вабіць. «гэта тая ж самая казарма — семінарыя, розніца толькі ў тым, што інстытут канчаткова заб'е ўсё яшчэ больш-менш жывое ў нашай душы, чаго не забіла семінарыя, і з настаўніка зробіць сухога кашчэя-чыноўніка», — гаворыць ён сябру, упершыню ў глыбі душы адчуўшы быццам нейкую непрыязнасць да яго. зайшоўшы па вяртанні ў цельшына да пана падлоўчага, лабановіч прыкмеціў, што ядвіся ім вельмі цікавіцца. «яе круглыя цёмныя вочы затрымліваліся на ім часта і доўга, з радасныя, то ясна-спакойныя, то крыху як бы засмучаныя, і глыбока западалі яму ў самае » разам з тым настаўнік адчуваў страх перад каханнем. ён баяўся, што гэтым звяжа сябе. «яго цягнула вольная праца ў невядомых прасторах людскога жыцця, яму хацелася пашырыць свой » а вобраз ядвісі стаяў у вачах і нібы смяяўся з го разважанняў. ад старожкі бабкі мар'і лабановіч ведаў сямейнае жыццё свайго суседа пана падлоўчага. першая жонка яго памерла, пакінуўшы дзвюх дачок і сына. у сям'і пан падлоўчы быў жорсткім чалавекам, біў і першую, і другую жонку. сваёй запалоханасцю, пакорлівасцю лёсу пані падлоўчая выклікала ў лабановіча і шкадаванне, і непавагу.