Сочинение на темy рассказ шолохова судьба человека. !

Судьба человека» М. Шолохова — веха в судьбе человечества. Рассказ «Судьба человека» (1956) был знаменательным явле­нием в советской литературе. Впервые главным и положитель­ным героем изображался человек, побывавший в фашистском плену, что прежде было невозможно, так как бывшие пленные считались предателями и врагами родины. Композиция произведения представляет собой рассказ в рас­сказе. Повстречавшийся автору незнакомец повествует о своей трагической судьбе. Рассказ построен симметрично: авторский зачин и авторская концовка обрамляют трагическую историю Андрея Соколова, рассказанную им самим. В судьбе этого чело­века отразилась судьба всей страны, пережившей войну. Андрей Соколов в плену голод, холод, издевательст­ва фашистов, а возвратившись на родину, увидел только глубо­кую воронку на месте дома и узнал о гибели любимой жены и сына. В облике Андрея Соколова отразился ужас пережитого: «Видали вы когда-нибудь глаза, словно присыпанные пеплом, наполненные такой неизбывной смертной тоской, что в них трудно смотреть? Вот такие глаза были у моего случайного собе­седника». Писатель создал образ, воплотивший лучшие черты нацио­нального характера — гордость, бесстрашие, самоотверженность, доброту и сердечность. В самой тяжелой ситуации Соколов не теряет честь и чувство достоинства русского солдата. Унизитель­но отдавать сапоги фашисту — это значит признать себя побеж­денным. Когда немец забрал сапоги, Андрей размотал и с из­девкой протянул ему и портянки. Этим жестом он унизил врага, поставив его в глупое положение. Герой не прощает предатель­ства, не колеблясь, он задушил доносчика. За два года плена Андрея травили собаками, держали в карцере за побег, били, морили голодом, заставляя при этом работать. Он не боится ска­зать слова, которые расцениваются как подстрекательство к са­ботажу: «Им по четыре кубометра выработки надо, а на могилу каждому из нас и одного кубометра через глаза хватит». Не сда­ется Андрей и тогда, когда его вызвали к коменданту и он был уверен, что идет на смерть. Превозмогая голодную тошноту, он выпил три стакана водки и отломил только маленький кусочек хлеба. Что еще мог противопоставить русский человек глумя­щимся фашистам? Только показать внутреннюю силу и несги­баемость, превосходство хотя бы в умении пить. Когда поражен­ный смелостью пленного комендант дает ему буханку хлеба и кусок сала, Андрей думает о том, что если сейчас выстрелят ему в спину, то жалко будет, что он не донесет «ребятам этих харчей». Соколов не может забыть свою трагедию. Но в этом изломан­ном войной человеке не угасли нежность и доброта. Случайно встретив маленького мальчика, у которого мать убило бомбой, а отец погиб на фронте, Андрей Соколов решил: «Не бывать тому, чтобы нам порознь пропадать! Возьму его к себе в дети». Два осиротевших человека, две трагические жизни соединяются в общей судьбе друг другу выжить. Мальчик, который нашел своего «папку», смотрит на мир «светлыми, как небуш­ко, глазами», и также светло становится на душе взрослого. М. Шолохов в небольшом по объему рассказе показал через судьбу одного героя судьбу всего народа. Жизнь Андрея Соколо­ва вместила все важнейшие исторические события советской страны. Именно поэтому жанр «Судьбы человека» часто опреде­ляют как рассказ-эпопею.

Басты мәзірді ашу

Іздеу

Махамбет Өтемісұлы

Тіл

PDF түсіріп алу

Бақылау

Өңдеу

Disambig gray.svg Басқа мағыналар үшін Махамбет деген бетті қараңыз.

Махамбет Өтемісұлы

суреті

Туған күні

1804

Туған жері

Бөкей Ордасы, Жасқұс

Қайтыс болған күні

20 қазан 1846

Қайтыс болған жері

Қараой

Әскер түрі

атты әскер

Шайқасы

Тастөбе шайқасы

Ақбұлақ шайқасы

Махамбет Өтемісұлы (1804 ж., Ішкі Бөкей Ордасы, қазіргі Батыс Қазақстан облысының Жәнібек ауданының Нарын құмының Жасқұс деген жері. — 1846 ж. 20 қазан, Қараой өңірі, қазіргі Атырау облысының Индер ауданы) — қазақтың әйгілі жырауы, күйші композиторы, отаршылдыққа қарсы Исатай Тайманов бастаған көтерілісті (1836-1837) ұйымдастырушылардың бірі, осы көтерілістің жалынды жыршысы. Ол Қазақ хандығының соңғы жырауы деп деп тануға болады.

Байұлы ішіндегі Беріш руының Жайық бұтағынан. Нәдір деген кісіден Мәлі (кейбір деректе Құлмәлі, Құлманияз деп айтылады) туады. Мәлінің қазақ әйелінен Өтеміс пен Шыбынтай, қалмақ әйелінен Қобылай туған. Өтемістен - он ұл, Шыбынтайдан - төрт ұл, Қобылайдан - үш ұл туып, Мәлі ұлдың өзінен он жеті немере сүйген адам. Бұл әулет Тайсойған құмындағы іргелі ауылдардың бірі. Атасы Құлмәлі, әкесі Өтеміс те өз заманында айтулы тұлғалар болған, Құлмәлінің тұқымынан би де, шешен де шыққан.

Қазақстан пошта маркасы,2002 жыл

Махамбет өзінің барша болмыс қасиеттерімен көшпелілер арасындағы көсем тұлғалардың бірі. Ол өзі туып өскен өңірдің Қамбар батыр, Ер Тарғын, Сыпыра жырау, Асанқайғы, Қазтуған, Шалкиіз, Жиембет, Доспамбет сияқты біртуар тұлғаларының өлмес мұраларын көкірегіне тоқып өсті. Өзі өмір сүрген заманның ағымына жүйрік, қыр сырын жетік меңгерген, көзі ашық, көкірегі ояу, білімдар адам болған. Орыс, татар, араб тілдерін тәуір меңгерген. Мұны ол жазған хаттардан айқын аңғаруға болады.

1836—38 ж. И. Тайманұлы бастаған шаруалар кетерілісінің жалынды жыршысы, қозғалысты ұйымдастырушылардың бірі.

Махамбет өзі Жәңгір ханның қудалауымен екі жыл түрмеде отырып, 1831 ж. қашып шыққан. Саналы өмірін патша өкіметінің отарлық саясатын жұзеге асырушы хан-сұлтандарға қарсы кекті жырлар толғайды, халықты күреске шақырады.

Көтеріліс жеңіліспен аяқтапғаннан кейін Жем, Жайық, Маңғыстау, Хиуа елдерін сағалайды, жасақ жинап, көтерілісті жаңадан жандандыруғә күш салады. Бұл ниеті нәтижесіз болды, Бөкей ордасында қолға түсіп, Орынбор түрмесіне қамалады. Тұтқыннан босағаннан кейінгі өмірін Кіші жүздің батыс бөлігіндегі ел ішінде өткізеді. Бірақ, Жәңгір хан өлген соң аға сұлтан болған Баймағамбет Айшуақұлының жалдамалыларының қолынан қаза тапты.[1] Махамбет — халықты патшалық, хандық өкіметке қарсы қарулы кетеріліске шақырған алғашқы қазақ ақыны. Оның бейнелі де жалынды негізінен Шалкиіз, Сыпыра, Доспамбет, Қазтуған сияқты батыр жыраулардың үлгісінде шығарылған көтеріліс туралы толғаулар. «Жәңгірге», «Баймағамбет сұлтанға» деген өлеңдерінде үстем тап өкілдерін бет-пердесін жырта шенесе, «Мұнар күн» өлеңінде ел басындағы ауыртпалықты күйзеле, ашына айтты. Исатай — ақынның кеп өлендерінің басты қаһарманы. «Тайманның ұлы Исатай», «Исатай деген ағам бар», «Исатай сөзі», «Тарланым», т.б. өлеңдерінде Исатайдың адамгершілігі, азаматтығы, батырлығы, қайсарлығы сипатталады.[2]

Қысқаша өмірбаяны

Махамбет шығармалары

Дереккөздер

Сыртқы сілтемелер

Alphy Haydar [2 ай бұрын /wiki/%D0%90%D1%80%D0%BD%D0%B0%D0%B9%D1%8B:History/%D0%9C%D0%B0%D1%85%D0%B0%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D1%82_%D3%A8%D1%82%D0%B5%D0%BC%D1%96%D1%81%D2%B1%D0%BB%D1%8B соңғы рет өңдеді]

Мәлімет CC BY-SA 3.0 лицензиясы аясында жетімді басқа жағдайда белгіленеді.

Құпиялық саясаты Қолдану шартыКомпьютерлік нұсқа

Объяснение:

На картине Яблонской Т.Н. запечатлено ранее утро. Дверь балкона выполнена в виде арки, она распахнута настежь, свежий утренний воздух наполняет комнату. Солнечные лучи озаряют ее ярким светом и кидают тени на деревянный пол. Комната довольно просторная, стены окрашены в спокойный светлый оттенок. Над балконной дверью и окном плетется зеленый комнатный цветок. На стене, возле она, висит декоративная расписная тарелка. Сбоку стоит кровать, пока еще не застеленная после сна. Возле балкона стоит стул со спинкой, на нем можно увидеть школьную форму и пионерский галстук.

Посреди комнаты изображена высокая стройная девочка с косичкой, в белой майке и темных шортах. Она делает утреннюю зарядку перед тем, как пойти в школу. Видно, что девочка часто занимается и обладает хорошей пластикой.

Также на картине можно увидеть большой круглый стол, который застелен бело-синей скатертью в полоску со свисающей бахромой. На нем стоит завтрак для девочки: кувшин, кружка, тарелка с хлебом и масло. Когда смотришь на картину, то как будто бы растворяешься в ней и даже слышишь звуки и ощущаешь свежий запах раннего утра. Эта картина меня очень вдохновила, зарядила позитивными эмоциями, наполнила энергией и желанием жить.