Кто знает татарский? , ! как по татарски будет "интересную книгу"? , отмечу лучший ответ.

Кызыклы китапнын (в конце буква "н" -должна быть с хвостиком) - по татарски будет "интересную книгу"

Ла́зер  (от  .  laser,  акроним  от  light  amplification by  stimulated  emission of  radiation  «усиление  света  посредством  вынужденного излучения») с момента их создания лазер применяли в разных условиях в бытовых а также в отраслях науки и техники. в медицине лазеры применяются как  бескровные скальпели, используются при лечении  офральмологическихзаболеваний.также широкое примение получили стоматология. для изучения взаимодействия лазерного излучения с веществом и получения термоядерного синтеза строят  большие лазерные комплексы, мощность которых может превосходить  1 пвт.но стойт соблюдать меры безопасности лазеров.даже самый слабый лазер может к болезни глаз.

Вайна пакінула крывавы след у гісторыі нашага народа, у кожнай сям’і, у чалавечых лёсах. бяда не абышла і тых, хто вярнуўся дадому з крывавых палёў вайны. многія памерлі ад франтавых ран, засталіся інваліі. вайна пакінула меткі на кожным пакаленні. але не гасне памяць пра яе жудасныя і гераічныя падзеі, не сціхае боль, не затуманьваецца слава подзвігу нашага народа. з пакалення ў пакаленне перадаецца эстафета гэтай памяці. з цягам часу ў людзей знікае з памяці такое слова як “вайна”. так, гэта было ўжо амаль 70 гадоў таму, зараз усё зусім інакш. але дзякуючы чаму? усе гэта дзякуючы тым, у каго хапіла мужнасці, стойкасці і адвагі, каб процістаяць ворагу. людзі не задумваліся, што рызыкуюць сваім жыццём. яны проста аддана ішлі абараняць сваю зямлю, сваю радзіму. абаронцы ўсяе беларусі падаравалі нам светлае і чыстае неба над галавой, яснае сонейка, а галоўнае – спакойнае і мірнае жыццё. але ўсё адно – не трэба забываць пра такія страшэнныя падзеі як вайна. калі не забывацца на сваё прошлае, яно не павінна паўтарыцца. а як жа даведацца, што было тады, у часы вайны? на жаль, рэальных сведкаў тых падзей з кожным становіцца ўсе менш і менш. скора ўвогуле не застанецца ні ўдзельнікаў, ні сведкаў вялікай айчыннай вайны. а хто данясе да нас ваенную гісторыю, хто раскажа праўду – як яно было на самой справе? адно я  магу сказаць упэўнена: не горш за людзей нам кнігі. яны – адны з лепшых крыніц інфармацыі. літаратура, асабліва беларуская, багатая на творы, прысвечаныя вялікай айчыннай вайне. нават ёсць пакаленні пісьменнікаў і паэтаў, маладосць якіх прыпала на час той жудаснай трагедыі. ім была адзначана вялікая роля – абараняць радзіму. акрамя таго, яны яшчэ іпакінулі наступным пакаленням вялікае і неацэннае багацце – сваю гісторыю. вайна ва ўсіх звязана з цяжкімі ўспамінамі – хтосьці загубіў сям’ю, хтосьці – проста блізкага чалавека. але ўсё гэта прынесла вялікія пакуты. цяжка слухаць, як пакутавалі мірныя жыхары. даводзілася хавацца ў лесе, баяцца кожнага шораху, змагацца з і суровымі марознымі зімамі. цяжкі час – цяжкае і жыццё. я жыву пад мірным небам, не клопату і бяды.  я не бачыла вайны, але я , як цяжка прыходзілася людзям у той час. мы пажыццёва абавязаны тым, хто такое жыццё нам адваяваў. шануйце сваё жыццё, бо за яго было аддадзена шмат чалавечых душ. а памяць аб героях вялікай айчыннай  вайны не згасне ніколі!