Напишыце сачыненне з элементами аписання знешнасци чалавека.дайце загаловак свайму тэксту как передаць яго асноуную думкуаписанне пра маму)

Загаловак: "мая матуля - самая прыгожая" кожны чалавек у гэтым свеце мае свой эталон прыгажосці. для мяне, як і для многіх, гэта мая матуля. магчыма, хтосьці скажа, што ёй далёка да мадэлі. верагодна, ён нават мае рацыю. але я пакрыўджуся на кожнага, хто адважыцца сказаць, што мая мама не прыгожая. ёй сорак гадоў, але яна выглядае не больш, як на трыццаць пяць.  яна не вельмі высокага росту. я хутка буду вышэйшы за яе. але яна вельмі стройная, таму здаецца вышэйшай, чым ёсць на самай справе. у яе прыгожы твар. яго апраўляюць кучаравыя цёмна-русыя валасы, якія ідэальна ляжаць нават у самае дрэннае надвор'е. вочы ў маёй мамы блакітнага колеру. на жаль, мне дасталіся вочы майго бацькі, а не матулі. у матулі выдатна абрысаваныя губы. яны яркія нават без .  яна ўмее прыгожа апранацца і заўсёды акуратная і дагледжаная. я лічу, што мая матуля - самая прыгожая, і думаю, што вы пагадзіліся б са мною, каб ведалі яе.

Яхачу вам расказаць пра маю бабулі. больш за ўсё мяне зачароўваюць яе вочы. яны нябеснага адцення з блакітнымі пестринками ў сярэдзіне. яе вочы мне нагадваюць яснае неба, такое ж чыстае і светлае. многія людзі кажуць, што вочы могуць ахарактарызаваць чалавека. гэта меркаванне падыходзіць да маёй бабулі. яна адкрытая, добрая, начытаная. у бабулі, маленькі, выразны нос, пульхныя і ружовыя шчокі. яе валасы залацістага адцення, падыходзяць да вачэй. я лічу сваю бабулю вельмі прыгожай, узрост нават фарбуе яе. для мяне гэты чалавек шмат значыць.

Аня встала рано утром и, посмотрев на часы поняла, что опаздывает на экзамен. как же можно опоздать на такой важный экзамен? ! сломя голову аня помчалась в школу, по пути повторяя правила и формулы.когда она, наконец, добежала до школы, до экзамена оставалось пять минут. тут аня вспомнила, что гоняла на уроках и все пропускала мимо ушей.  — провалиться бы сквозь землю, — прошептала аня и медленными шагами направилась к двери класса.все одноклассники уже сидели на своих местах и имели вполне спокойный вид. кто-то даже умудрялся шептаться. аня же была ни жива, ни мертва. она понимала, что висит на волоске и разбирается в этой чертовой так же «хорошо», как свинья в апельсинах.  получив , аня побледнела. все валилось из рук, а сердце бешено колотилось.-нужно было готовиться раньше, — мудро рассудила аня и принялась решать .