Запішыце як гучаць словы. паставіць націск. зямля, земляны, горад, гарадскі, дуб, дубняк, дзесяць, дзесяты

ЗямлЯ, землянЫ, гОрад, гарадскI, дУб, дубнЯк, дзЕсяць, дзесЯты

Складаназалежныя сказы:

1. Калі сонца выпырснула першыя праменні між вяршынь Церамоскага лесу, з каміноў на куранёўскіх стрэхах віліся ціхія ранішнія дымочкі, у расчыненых хлявах там і тут чулася цырканне малака ў даёнкі, лагодныя і строгія покрыкі жанчын.

2. Вароты на вуліцу хутка расчыняліся, каровы павольна, са шляхецкай паважнасцю сыходзіліся ў статак, які багацеў рыкам, пярэсціўся, шырэў на ўсю вуліцу.

3.  Яна падышла да зруба калодзежа, які другім бокам выходзіў на суседні двор, бразнула, начапіла дужку вядра на крук вочапа.

4. У такі час з хаты, недалёка ад той, дзе дзяўчына брала ваду, выйшаў на ганак, пацягваючыся, хлопец з хмурнымі заспанымі вачыма, з калматай не то русявай, не то цёмнай чупрынай, з упартымі губамі.

5. Дарэмна Валодзька чакаў адказу, пазіраючы на брата вачыма, якія прасілі і малілі, ніяк не хочучы верыць у братнюю чэрствасць.

6. Дарога пачала паніжацца, і сыпкі пясок яе змяніўся мяккім, падатным забалочаным грунтам, на якім вырэзваліся дзве чорныя вільготныя каляіны.

Бяззлучнікавыя сказы:

1. Востраў гэты, праўда, не кожны прызнаў бы за востраў - аб яго не плёскаліся ні марскія, ні нават азёрныя хвалі.

2. Вёска тулілася ля берага вострава - платы агародаў дзе-нідзе забягалі на куп'ё ўзболатка.

3. Васіль прывязаў каня да падмазаных яшчэ ўчора звечара калёс і ўвайшоў у хату; маці стаяла пры печы, варушыла ў ёй качаргою.

4. З кожнай хвілінай Курані ўсё больш поўніліся людскімі галасамі, людскім рухам - на адным двары маці клікала сына, на другім плакала, залівалася слязьмі не ў час разбуджанае дзіця.

5. Жмурачыся ад сонца, на ганку Васіль успомніў пра гэты клёкат, паслухаў - хтосьці блізка адбіваў касу - клё, клё, клё.

6. У некалькіх дварах гукі гэтыя перабіваў чысты, працавіты клёкат жалеза аб жалеза - касцы ладзілі, адбівалі малаткамі косы, рыхтаваліся ісці на балота.

Объяснение:

Усе сказы ўзяты з рамана Івана Паўлавіча Мележа "Людзі на балоце".

ответ:Я ИЛЬЯ КОЧУРКО

1. На пяцьдзясят вёрст рэчышча быў толькі адзін паром.. .

2. Капітану (Пора-Леановічу) не вельмі верылі як нашчадку сепаратысцкай фаміліі і ўраджэнцу Магілёва. Таму "ў дапамогу яму" ...паставілі ...Юрыя Горава, карэннага русака са старой маскоўскай фаміліі.

3. ..18 жніўня на кардон прыляцеў улан на ўспененым кані і нешта хутка перадаў Пора-Леановічу.

4. Жанчына, высокая і зграбная,... стала проста ў ваду.

5. "Давядзецца чакаць да раніцы"-, сказаў Пора-Леановіч.

6. Гораў нечакана для сябе сказаў: "Іван, як пераправіцца цераз раку? "

7. "Ідзіце, "-сказаў Іван жанчыне, туды.. . Мы не можам праводзіць вас.

8.-Паспеў?-спытаў Леановіч улана. - Так точна! ..Генерал Фікельмонт выказвае вам удзячнасць за выкананы загад.

9. - Капітан Пора-Леановіч, вы нягоднік.

10. На тры крокі, -іранічна сказаў Леановіч.. .

11. Гораў удыхнуў паветра і,не цэлячыся, націснуў на курок.

12.Пора-Леановіч.. . на апошнім дыханні сказаў ясным голасам: -Дзякуй вам.. .

13.Мне ўсё жыццё будуць трызніцца тыя 10 хвілін, на якія я спазнілася.

14. Дай Бог, каб мае ўнукі ніколі не варагавалі з вашымі.

Объяснение: