Як называюць таго чалавека, якi суне нос не у свае справы? як называюць таго чалавека, якi бачыу здарэнне на свае вочы?

1)праныра або цікаўны(цікаўны больш лагоднае,таму хутчэй за ўсё праныра) 2)відавочца

1. сказ з раскрытымі дужкамі і знакамі прыпынку.

віхор наляцеў на ліпку. дрэва густа зашумела. на зямлю пасыпалася насенне. вецер падхапіў адно зярнятка і панёс над зямлёю. потым віхор сціх. зярнятка апусцілася на зямлю. яно схавалася ў шчылінцы, заснула да вясны.

2. дзейнік і выказнік у кожным сказе (па нумары). вецер - дзейнік; наляцеў - выказнік. дрэва - дзейнік; зашумела - выказнік. насенне - дзейнік; пасыпалася - выказнік. вецер - дзейнік; падхапіў - выказнік. віхор - дзейнік; сціх - выказнік. зярнятка - дзейнік; апусцілася - выказнік. яно - дзейнік; схавалася, заснула - выказнік. 3. склоны назоўнікаў у дужках.

памятка

назоўны склон (хто? што? )

родны склон (каго? чаго? адкуль? дзе? куды? )

давальны склон (каму? чаму? куды? )

вінавальны склон (каго? што? куды? калі? )

творны склон (кім? чым? дзе? калі? )

месны склон (аб кім? аб чым? дзе? )

наляцеў [на што? куды? ] на ліпку- вінавальны склон

пасыпалася [на што? куды? ] на зямлю- вінавальны склон

панёс [над чым? дзе? ] над зямлёю- творны склон

апусцілася [на што? куды? ] на зямлю - вінавальны склон

схавалася [у чым? дзе? ] ў шчылінцы - творны склон

заснула [да чаго? ] да вясны - родны склон

Люблю такую прекрасную пору, как разноцветные листья, кружат вальс, падая с деревьев, птички поют свои веселые песенки и все вокруг дарит счастья и тепло. осень - это самое лучшее время для того, чтобы гулять по паркам, красивым улицам, и думать о жизни, думать о чем-то в это время года я больше всего люблю сидеть у окна, завернувшись в тёплое одеяло с горячим какао и захватывающей дух книжкой. осень - это пора новых встреч, пора знакомств и дружбы. так прекрасна ранняя осень, но поздняя тоже не уступает. осень - это самое лучшее время года! моё сердце навсегда будет отдано именно ей!