1)прыметнiк + назоунiк2)дзеяслоу+назоунiк3)лiчэбнiк+назоунiк4)займеннiк+прыметнiк5)дзеепрыслоуе+назойнiк6)прыслоуе+прыслоуе7)прыслоуе+прыслоуе8)прыметнiк+назоунiкпо 2-3 примера в каждом ​

Геранёны — замак, якога няма.

Аднойчы мне давялося пабываць на Гродненскай зямлі. Каб больш даведацца аб гэтым краі я адправіўсяна экскурсію. Аўтобус хутка даставіў нас у Геранёны.

Знаходзяцца яны ў нека­лькіх кіламетрах ад мяжы з Літвою. Пра былую веліч Геранёнскага замку нагадваюць зараз хіба што земляныя валы і невялікія фрагменты каменных вежаў, парослыя хмызняком. Тут пачалася гісторыя Барбары Радзівіл і скончыўся летапіс роду Гаштольдаў.

У захаваным дагэтуль касцёле Святога Міколы пайшла пад вянец за Станіслава Гаштольда першая прыгажуня Вялікага Княства Барбара Радзівіл.

Можна сказаць, што Геранёнскі замак — яркі ўзор замкавага будаўніцтва ў Беларусі на мяжы ХV-ХVІ ст. Хоць тут і ёсць асобныя элементы еўрапейскай фартыфікацыі, усё ж больш ярка і выразна вылучаюцца мясцовыя ваенна-будаўнічыя традыцыі. Пра гэта сведчаць і будаўнічыя матэрыялы, і прынцып узвядзеньня валоў, і мураваны замак з чатырма вежамі, размешчаны на штучнай выспе, што было найбольш характэрна для беларускага ваеннага і царкоўна-цытадэльнага дойлідзтва тых часоў.

Пляцоўка Геранёнскага замка была абнесена валам вышынёй каля 4 метраў і аточаная ровам глыбінёй каля 15 метраў.

Падчас вайны з Маскоўшчынай 1654-1667 гг. замак быў разбураны, але, відаць, неўзабаве яго зноў аднавілі.

У пачатку ХІХ стагодздзя замак пуставаў, а потым, у сярэдзіне стагодздзя, яго пачалі разбураць.

Сумна, калі святыні знікаюць з твару зямлі, але яны застаюцца ў дакументах, у фотаздымках, у памяці народнай. Значыць гэта камусці трэба…

Максим ТАНК, Белоруссия

ПОЧЕМУ У НАС СОЛНЦЕ РАНО ВСТАЁТ

Только-только мы к берёзе
Прикрепили домик птичий,
Как слетелись новосёлы -
Уж такой у птиц обычай.

Но на ветках перед входом
Вышел спор: кому селиться?
«Мне! » — кричит сизоворонка.
«Ни-ни-ни! » — звенит синица.

Воробей скворца толкает,
Весь взъерошился от крика:
«Прилетел сюда я первый!
Гость залётный, пропусти-ка! »

А скворец: «Ты что, приятель?
Я не гость, я житель здешний.
Домик этот, между прочим,
Называется скворешней! »

Со дворов сбежались люди,
Увидали: спорят громко
Воробей, скворец, синица
И ещё — сизоворонка.

— Крикуны, угомонитесь.
Вам квартирок, что ли, мало?
Обещаем: будет столько,
Чтобы всем как раз хватало!. .

С той поры не спорят птицы,
Прилетая в наш посёлок.
Сколько домиков на ветках!
Сколько песен там весёлых!

Птиц послушать любит солнце -
Потому оно так рано
И встаёт весной и летом
Из рассветного тумана.

Перевёл Валентин Корчагин