Перечислите "працтауников улады" в тексте ивана мележа "людзи на "

Ось і розпочалися довгоочікування канікули. це літо я вирішила провести у бабусі.я бачила її зовсім нещодавно,але ми скучили один за одним.бабуся відразу запитала як я закінчила школу. школу я закінчила на відмінно(погано).цілий день ми розмовляли. і ось настав вечір,скоро потрібно лягати спати. але раптом я чую,що до мене прийшли мої давні знайомі і ось ми почали розмовляти. почало сутеніти. бабуся вийшла та спитала чи довго я буду на дворі.   на що я відповіла,що - ні. ми розмовляли доволі довго. коли я прийшла до хати моя бабуся вже спала. і я тихенько пішла спати в іншу кімнату. вранці моя бабуся розбудила мене,та ми пішли до лісу. там ми назбирали багато грибів,та повернулися додому. так тривали мої канікули. ось вони і закінчилися. 

«паміж пяскоў егіпецкай зямлі» - это санет, но может всёравно пойдёт)  верай у гістарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху і лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе аўтар паказаў сябе выдатным майстрам санета.  паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiкаў егiпта. праляжаўшы там некалькi тысячагоддзяў, яны не загiнулi. жыццёвая сіла іх нібы драмала на працягу многіх стагоддзяў. трапіўшы ў вільготную глебу, зярняткі далі багатую рунь. верш уяўляе сабой разгорнутае параўнанне. магiла – сiмвал смерцi, жменя насення – увасабленне вечнасцi жыцця. яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. паэт параўноўвае зерне з беларускім , які прыгнечаны, спіць, але і пад прыгнётам захаваў сваю жыццястойкасць. паэт верыць, што духоўныя сілы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на сваім шляху ўсе перашкоды. аўтар сцвярджае ідэю вечнасці, неўміручасці жыцця:   зварушаны, нарэшце, дух народны,  я верую, бясплодна не засне,  а ўперад рынецца, маўляў крыніца,  каторая магутна, гучна мкне,  здалеўшы з глебы на прастор прабіцца.  верш прасякнуты верай ў сiлы народа, у яго будучыню. прыгнечаны на працягу многiх вякоў, беларускі народ выжыў, захаваў сваю сiлу. пад прыгнётам ён захаваў сваю жыццеустойлiвасць. аўтар параўноўвае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларускі народ з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху.  кампазіцыя санета «паміж пяскоў егіпецкай зямлі», выкарыстаныя ў ім параўнанні народа з жыватворнай крыніцай, асацыятыўныя сувязі паміж падзеяй, што моцна ўразіла, і загадкавасцю свайго народа, — усё спрыяе выяўленню філасофскай думкі, што духоўнае адраджэнне народа — гэта толькі пытанне часу.