Почему цветковые растения самые прогрессивные и жизне среди наземных растений

Двойное оплодотворения

Вцарство прокариот, или доядерных, объединяют самых древних обитателей нашей планеты – бактерии, которых в обиходе часто называют микробами. это древние организмы, появившиеся, по-видимому, около 3 млрд. лет назад. эти организмы имеют клеточное строение, но их наследственный материал неотделен от плазматической оболочки, другими словами они лишены оформленного ядра. по размерам большинство из них значительно крупнее вирусов. царство прокариот на основе важных особенностей жизнедеятельности, и прежде всего, обмена веществ ученые подразделяют на три подцарства: архибактерии, настоящие бактерии оксифото бактерии.изучение строения и жизнедеятельности микроорганизмов занимается наука – микробиология. трудно найти ме5сто на земном шаре, где не было бы мельчайших живых существ – бактерий. их находили в струях гейзеров с температурой около 105, сверхсоленых озерах, например в знаменитом мертвом море. живые бактерии были обнаружены в вечной мерзлоте арктики, где они пробыли 2-3 млн. лет. в океане, на глубине 11км; на высоте 41км в атмосфере; в недрах земной коры на глубине нескольких километров – везде находили бактерии.бактерии прекрасно себя чувствуют в воде, ядерные реакторы; остаются жизнеспособными, получив дозу радиации в 10 тыс. раз превышающую смертельную для человека. они выдерживали двухнедельное пребывание в глубоком вакууме; не и в открытом космосе, помещенные туда на 18 часов, под смертоносным воздействием солнечной радиации.способы питания бактерий столь же разнообразны, как и условия их жизни. , нет такого органического вещества, которое не подошло бы в пищу тем или иным бактериям. некоторые бактерии, как и зеленые растения, сами производят органические вещества с солнечных лучей. только кислород в отличие от растений они при этом процессе (фотосинтезе) не выделяют.среди бактерий есть паразиты, которые, поселяясь в чужих организмах, могут стать причиной болезни. есть и бактерии-хищники, которые из множества своих тел «плетут» приспособления, чем-то напоминающие паутину, и ловят туда свою добычу (например, простейших).некоторые бактерии питаются такими «малосъедобными» веществами, как аммиак, соединения железа, серы, сурьмы.размножаются бактерии простым делением надвое. каждые 20 минут в благоприятных условиях количество некоторых бактерий может удваиваться. если, например, в организм человека попала всего одна такая бактерия, то черех 12 часов их может стать уже несколько миллиардов.долгое время люди жили, так сказать, «бок о бок» с бактериями, не подозревая об их существовании. первым человеком, наблюдавшим бактерии в микроскоп, был антонии ван левенгук, и было это в 1676 году (см. ст. «антонии ван левенгук»).а можно ли увидеть бактерии невооруженным глазом? есть среди бактерий и настоящие гиганты, например, пурпурная серобактерия – длиной до 1/20мм. пару таких бактерий вполне можно увидеть невооруженным глазом.большинство бактерий в десятки раз меньше. но даже самые мелкие бактерии, когда они образуют большие скопления, увидеть ничего не стоит. на месте одной-единственной бактерии, попавшей на поверхность питательной среды, уже через несколько часов образуется видимая невооруженным глазом колония-бугорок. взглянув на цвет и форму колонии, опытный специалист сразу определит, с бактериями какого вида он имеет дело. бывают желтые, красные, сини бактерии. биолог александр флеминг любил в свободное время делать цветные рисунки, причем в качестве красок он использовал … бактерии. он наносил на контуры рисунка питательный бульон с соответствующими бактериями, помещал рисунок в тепло и получал цветное изображение.

Ақ аю дене ұзындығы 2-2,5 м, кейде 3 м жетеді, биіктігі 1,5 м, салмағы 800 кг бір тоннаға барады. Оны басқа түрлерінен ұзын мойыны, жайпақ басы арқылы ажыратады. Терісі қара, ол ақтан сарғышқа дейін, жазда күн сәулесі тұрақты әсер ететіндіктен үлбірі сарғаяды. Табаны мұзда таймай, тоңбау үшін түкпен қапталған. Саусақтарының арасында жүзу жарғағы болады, ал аяғының алдыңғы бөлімі қатты қылдармен әдіптелген. Ірі тырнақтары өте күшті олжаны ұстап тұра алады. Қалқып жүзіп бағытынан ауытқыған, жабысқан теңіз мұзжарын мекендейді, онда өзінің негізгі олжаларын теңіз жануарларын: буылтық нерпа, теңіз қояны, сойдақ тістілер-морждар, басқаларды аулайды. Ұзақтығы 50-80 күндік қысқы ұйқыға, көбінесе буаз аналықтар жатады. Аталықтар мен бойдақ аналықтардың қысқы ұйқысы қысқа, әрі жыл сайын жатпайды. Қарағанда икемсіз болғанымен ақ аюлар құрлықта өте жылдам, епті, ал суда жеңіл жүзіп, сүңгиді. Оның көбею потенциалы төмен, аналығы алғаш ұрпағын 4-8 жасында әкеледі, 2-3 жылда бір рет туады, ұясында 1-3 қонжығы болады, тіршілігінің ең ұзақтығы 25-30 жыл. 1956 жылдан бастап, ТМД аулауға тиым салынған. 1976 жылдан ХТҚО, КСРО Қызыл кітабына енгізілген.

Кәдімгі қоныр аю дала, шөл, субтропикалық орман, тайга, тундра және теңіз жағалауларын, немесе барлық жер үстін мекендейді. Оның кейпі аю тұқымдастары өкілдеріне тән. Денесі зор, шоқтығы биік, басы үлкен, құлақтары мен көздері кішкене келеді. Құйрығы, түктерінен әрең көрінетін, қысқа 65-210 мм. Мықты тартуы аз тырнақты табандарының ұзындығы 8-10 см, бес саусақты, табанымен жүреді. Түгі қалың, біркелкі боялған. Оның түсі, тек әр таралу аймағы бөлімдерінде емес, тіпті бір аудан аймағында өте құбылмалы. Үлбірінің түсі ақшыл-қуқыл-сұрғылттан көкке тіпті қараға дейін түрленеді. Ең кәдімгі түрі қоңыр. Оның буаздығы жасырын кезеңді, ұрығы қараша айынан бұрын дамымайды. Буаздық мерзімі 190-200 сөткеден аспайды. Аналығы 2-4 жылда бір рет қонжық әкеледі. Күйлеуі мамырдан шілдеге шейін, 10-30 күнге созылады. Қонжықтар апанда қаңтар-ақпан айларында туады, қаңтардың алғашқы жартысына келеді.