1)рыцарский феод целиком передавался по наследству старшему сыну феодала. почему его не делили между сыновьями? 2)в чем была сила, а в чем слабость рыцаря как воин на поле боя? 3)как характеризуют знатных феодалов их девизы: -лучше умереть чем опозориться, "мой бог и мое право", "слава-награда за смелость, " я не король и не князь я графде куси? 4)почему церковь запрещала рыцарские турниры? аргументируйте свой ответ.

1) Чтобы не было между ними междоусобицы. Чтобы земля с замком не распалась на несколько частей.
2) Я думаю сила была в рыцарском духе, в понимании этого; а слабость в тяжёлом вооружении, ведь рыцарь с ног до головы был одет в рыцарские доспехи и не поворотлив.
3) Они были люди чести или хотели выдать себя за них, были всеми силами за церковь и короля или хотели чтобы другие так подумали.
4) Для церкви рыцарские турниры были как гладиаторские бои, согласно церковному учению нельзя, чтобы один христианин дрался с другим на арене (тем более такие бои могли оканчиваться смертью)

XVII ғасырдың аяғында Қазақ хандығына Оңтүстік-батыстан жайық казактары қолдаған еділ қалмақтары шапқыншылық жасады, солтүстіктен сібір казактары шабуылдады; Жайыктың арғы бетіндегі қоныстардан башқұрттар да дәмеленді. Оңтүстіктен қазақтарға Орта Азия хандықтарының (Бұхара, Хиуа) билеушілері қысым көрсетті. Бірақ қазақ халқына ең каһарлы қауіп шығыстан — күшті де агрессияшыл Жоңғар хандығы тарапынан төнді. Бұл дүрбелең замандағы Қазақ Ордасының ханы Тәуке болатын. Халық берген, тарихқа енген есімі — Әз-Тәуке, яғни, дана Тәуке.

Біртұтас Қазақ Ордасында тура отыз бес жыл билік құрған Әз-Тәуке әкесінің көзі тірісінде Шығыс Түркістан тарабындағы елшілікке қатысады. 1680 жылы ақ киізге көтерілгенде ақыл тоқтатқан кемел жаста Есім хан заманының оқиғаларынан нақты хабардар Жәңгір хан заманындағы ахуалға тікелей куәгер деген сөз қайраткер ретінде қалыптасу кезеңі отыз жылдық, тыныштық дәуіріне сәйкеседі, Тәукенің жауынгер хан емес, ақылман хан ретінде тарихқа енуінің түп төркіні осында жатқан сияқты. Егер арғы тарихқа бойласак, Тәукені Қасым ханға ұқсатар едік. Бірақ сол, касқа жолды Қасымның өзі ең алдымен әскербасы болатын.

Гу́нны (греч. Ούννοι, лат. Hunni) — кочевой народ, вторгшийся в 370-х годах из Азии в Восточную Европу и создавший на её просторах империю. Гипотеза о происхождении гуннов от центрально-азиатского народа хунну, упоминаемого в предшествующее время в китайских источниках, принимается большинством учёных[6]. Происхождение гуннского языканеизвестно, научные теории предполагают, что он мог быть монгольским, алтайским, тюркским, уральским или енисейским. Гунны — племенная группа алтайского типа (монгольские, тюркские, тунгусо-маньчжурские языки), вторгшаяся в 70-х годах IV века н. э. в Восточную Европу