Наступила долгожданная зима.Для маленьких ребятишек это огромное счастье!Они тут же выбегают на улицу,играют в снежки,лепят снеговиков,катаются на горках,на коньках и лыжах.Каждый находит себе развлечение!Будь то мороз или метель,дети всё равно радуются прчудам погоды.Ведь это же зима!У многих в это время года день рождения,но каждый из нас ждет Новый год,ведь ничто не радует нас так,как этот праздник.Всей семьей ставим елку,наряжаем её,готовим разные вкусности.Дети приходят в восторг от этого времени года,ведь когда ещё можно насладиться радостью и улыбками своих близких в Новый год,поиграть в снежки или попросту поваляться в снегу как не зимой?
Мінулае- гэта гісторыя аб тым, што было раней.Раней- гэта не значыць 300 і больш гадой назад, а нават і учарашні дзень. Напрыклад, у школе гісторыю многа хто не любіць, але яе трэба ведаць, каб не паутарыць памылак нашых продкау.Ад ведання былога залежыць шмат чаго у наш час.У 1941-1945 была вайна,нашы продкі сражаліся за тое, каб мы,наша краіна была незалежная, яны аддавалі сваё жыцце, каб мы у наш час жылі у незалежнай і працвітаючай краіне.
Зробім вывад: трэба вучыць і памятаць мінулае, яно вучыць нас, як жыць сёння.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Сочинение на тему "памятник минска"(помiк мiнска) на бел.яз.
Вёска Хатынь была цалкам спалена 22 сакавіку 1943. Былі зажыва спалены ўсе жыхары вёскі. Тых, хто спрабаваў вырвацца з агню, чакалі аўтаматныя кулі якія стаяць у ачапленні салдат. Выжыць атрымалася толькі траім: двум хлопчыкам і аднаму пажылому мужчыну.
У 1966 годзе было вырашана увекавечыць трагедыю Хатыні і стварыць на месцы спаленай вёскі мемарыяльны комплекс. ЦК КПБ прыняў рашэнне аб стварэнні ў Лагойскім раёне мемарыяльнага комплексу «Хатынь». Быў абвешчаны ўсесаюзны конкурс праектаў мемарыяльнага комплексу. У сакавіку 1967 года конкурс выйгралі маладыя сучасныя архітэктары Ю. Градаў, В. Занковіч, Л. Левін і скульптар народны мастак БССР С. Селіханаў.
Мемарыяльны комплекс «Хатынь» быў урачыста адкрыты 5 ліпеня 1969.
Дзівіць уяўленне скульптура непакоранага жыхара Хатыні, які нясе на руках які памірае сына. Манумент адлюстроўвае цудам выжыў каваля Язэпа Камінскага, які пад грудамі трупаў знайшоў свайго параненага сына.
Асаблівая эмацыйная выразнасць дасягаецца званоў, які раздаецца кожныя 30 секунд. Звон разліваецца далёка над маўклівымі зазелянелымі пагоркамі, якія захоўваюць попел Хатыні. Аб спаленых дамах нагадваюць помнікі ў выглядзе пячных труб.
Тут створана адзінае ў свеце могілках вёсак. Ўвекавечана ўсё, што засталося ад спаленых вёсак - іх назва і урна з прахам, прывезеныя з месца трагедыі. На сімвалічных галінах дрэў у алфавітным парадку згаданыя 433 беларускія вёскі, спаленыя ў час вайны.